Geçenlerde telefonum düşüp kırıldığında birden panikledim öncelikle yeni bir telefon almanın nakit ve vakit maliyeti için ve içten içe “tanrım online olamayacağım bir süre!” diye düşündüğüm için. Üzerine uzun uzun düşündüm o geçenlerden beri..herşeyim(iz) internet olmuş ve bağımlılık düzeyinde yaşıyoruz. Kendi adıma konuşayım: ben bir bağımlıyım! Ne farkı var sigara...

Ben Kalamışta doğdum.. orada büyümeye başladım.. severim oraları. Yeşil, sakin, huzurlu, iyot kokar sahili. Severim parkını. Çocukluğum geçti. Paten kaymayı, bisiklete binmeyi becerdim o sokaklarda. Burnumun direği sızlar oralara gittiğimde, çocukluğuma özlemim gelir oturur ciğerimin üstüne. Bağlıyımdır çocukluğuma. Eskileri taşımayı borç bilirim kendime hangi nedenden bilemesem de! Lakin ben Beyoğlunda...

hoytt! en sevdiğim yıllar: 5. / 10. / 15. ….böyle gider.. 5’te bir kutlamayı severim.. geçen sene şöyle bir küçük mumla kutlayı vermişim.. 4 yıl bitti demişim.. bu sene öyle değil.. Alpay bana “sana bir alan adı aldım.. yaz çiz” dediğinde “yaz çiz”ne demek bilmediğim bir dönemde, sabancı üniversitesinin tanıtımı...

İtalyan lisesinde okuyorsanız İngilizceyi orta ikide öğrenmeye başlarsınız.. Gerçi şimdi sistem değişti, ilköğretim var ve lisede başlanıyor bu okullara. Eskiden sistem böyleydi diyelim. Aksanı italyan aksanlı bir öğretmeniniz olur ve rezalet bir İngilizce öğrenirsiniz:) Ah Zambonini! Okuyan varsa şimdi liseden gülmeye başlayacaktır. Fotoğraflarla ilgisi nedir tabii bunun? Benim gibi dil...

Çokça yazdım durdum sosyal mecralarda! Ne biçim bir organizasyondur bu diye bağırındım! Elimi taşın altına sokmaya ancak fırsat oldu biraz da Burcu’nun ” sizi bekleyemedim ben yazdım” demesiyle kendimi yazmaya adadım şu dakikada.. Erin tiyatroyu çok çok seviyor! Bende bu konuda seçici olmaya çalışıyorum çünkü biliyorsunuz çocuklar için yapılan tiyatrolar...