6

Georgi P. Kostandov

kosti

Bu hafta Çukurcumada bir işim vardı .. oğlumla sabah sabah birden kendimi lisenin önünde buldum. “Bak oğlum burası benim okulum” dedim.. 2 yaşında ya kendisi .. ne anlayacak..ben okula gitmem dedi.. kendimi Kostandovu ziyaret etmekten alıkoyamadım. Girdik okula.
Her zamanki yerinde sanki daha dün sabah ben okula gelmişim, sanki kucağımda 2 yaşında bir çocuk yokmuş gibi ooo OZTURK!! günaydın!! dedi.. iki çift laf ettik koridoru arşınladım biraz. Kafamı kaldırdığımda gördüğüm 2008 yılının okulun 120. yılı olduğuydu. Ben İtalyan lisesinin bahçe kapısından annemin elini tutarak girdiğim sene büyük bir koro ile Di Stefano ile 100. yılını kutlamamışmıydık daha diye düşünürken Kosti ile göz göze geldim.. ve ben birden ağlamaya başladım.. 20 sene geçmiş olduğunu aslında Kostinin hala 20 sene önceki gibi durduğunu görmek birden şaşırttı ve çok duygulandırdı beni… şimdi bu ay bu yuvaya veda edeceğini öğrenmek yine çok duygulandırdı..

Bu uzun bir yazı olabilir.. ama Kostandov hakkında fasiküller yazabilir onunla 12 sene geçirmiş bir insan.

Kostandov kimdir?..

Öğrencilerin KOSTİİ diye çağırdığı okulun kapısından desturunu almadan geçemeyeceğiniz, lise sona gelindiğinde organik kimyadan geçmeden üniversite kapısının değil önünden uzaklarından bile geçemeyeceğiniz, dilini Türkçe/italyaca karışımı Kostandovçaya çevirmiş, sert, kapı gibi görüntüsünün altında dünyanın en sevgi dolu kalbine sahip, 45 senesini İtalyan lisesine adamış, biyoloji sıvalarında camdan dışarıyı seyreden, kimya sınavlarında nefes almaktan bile korkutan, veli imzalarının taklitlerini görmezden gelen, geç kağıtlarının hesabını en ince ayrıntısına kadar tutan, 2 sene boyunca beni kopya çekerken yakaladığı kalem kutumu çekmecesinde saklayıp mezun olduktan 2 sene sonra bir ziyaretim sırasında kopyalar aynen durur şekilde bana ” hediye” eden,kurduğu cümleler efsaneleşmiş, demir gibi sert pamuk kadar yumuşak ifadelerini bir arada barındırabilen, her İtalyan Liselinin hayatında bir izi olan,ünlü kelimeleri, cümleleri bir kitap olacak kadar çok olsa da en unutulmayacak olanı Evla’dim,(L kalin A kisa okunacak) olan, Alpay’ın bana dün akşam” seni tanıdı mı gerçekten” diye şaşırarak sorduğu bir eğitmenden çok hepimize babalık etmiş efsanevi bir kişiliktir..

Şimdi senelerce mezun vermiş, bizleri yetiştirmiş, kalbimize imzalar atmış bu efsanevi kişilik 24 Mayıs Günü geleneksel Pizza günümüzde “İtalyan Lisesi’nde fiilen çalışan kişi” konumuna son verip mezun olacakmış…

ve şimdi seneye Çukurcumada işim olduğunda kimi ziyaret edeceğim ??..

Buradan ulaşabileceğim İtalyan Liseli var mıdır bilmiyorum.. Biz orada olacağız.. kendisini ayakta alkışlamak ve mezun etmek için..http://www.facebook.com/event.php?eid=162415715455

Paylaş :=)

Yorumlar (6)

  1. Yanıtla
    Oyku :

    Amann Ayca, aglattin beni de yaa.. Off hakkaten Kosti’siz bir italyan lisesi dusunemiyorum. Icim buruldu simdi. Ben gelemezsem de benim yerime sikica saril sevgili Kostandov’a.

    • Yanıtla
      AyçA :

      Sen nerdesin !!!
      Yoksa o zamanlar burada mı olacaksın?
      Kayboldun 🙁

  2. Yanıtla
    Ebru :

    Aycacigim, 24 Mayis’ta okulda gorusmek uzere

  3. Yanıtla
    Oyku :

    Roma’dayim sekercim. Ne yazikki orada olamayacagim sanirsam.

  4. Yanıtla
    Ahu Sipahi Midillili :

    Ayça’cım,
    tesadüfen tanıştığım ve aralıklarla takip etmekten kendimi alamadığım bloguna yorum yapmak bugüne kısmetmiş:) O kadar güzel anlatmışsın ki…
    Ah Kosti Ahhh…
    Biz de orada olacağız muhtemelen, görüşürüz.

    • Yanıtla
      AyçA :

      Ahu?
      :=)
      Seni görmek şaşırttı şimdi beni..
      Sevindim de ayrıca..
      Görüşmek üzere orada o zaman ..
      Sevgimle..

Leave a Reply to AyçA cevap vermekten vazgeç