Bir haftanın ardından : Sonbaharın en güzel pazar günlerinden birini Şebnem ve Kerem’in bahçesinde yaşadık.. sessiz, yeşil,bol topraklı,taze domatesli,dalından kiwili,köy tereyalı,yumurtalı kahvaltılı,mis gibi böğürtlenli.. Bu güzelliğin karşısında Erin öğleden sonra anlamsız bir şekilde bir ateşe sahip oldu.. eve döndüğümüzde yatana kadar kucağımda, göğsüme başını koyup koltukta kıpırdamadan yattı.. sağa sola...

Yine bir eşleştirme oyunumuz var.. birçok annenin mutfağında bulunan kaplar bu konuda yardıma kosuyor. Bu eşleştirme oyunumuzda aynı zamanda şekilleri de öğrenebiliyoruz hatta renkleri.. Saklama kaplarını birlikte önümüze koyup kapaklarını açıyoruz. Kapakları bir tarafa kapları diğer tarafa koyduktan sonra önce bir kere gösterip sonra çocuğumuzun yapmasını istiyoruz. Kare, yuvarlak, dikdörtgen,...

Önce kağıtlara büyük, küçük balık çizilip kesilir. Üzerine bir ataç takılır.Daha sonra bir ipin ucuna takılan mıknatıs ipe geçirilip sopaya bağlanır. Bu sopa ipin ortasından geçebileceği gibi olursa daha makbuldur böylece balık tutulduğunda ipi çekerek yukarıya çekebilirsiniz. Sonra bir kağıdın üzerine anneannenin yaptığı kağıttan kayıkların yüzebileceği bir denizin içine balıklar...

Geçen haftasonu Erin ve pek tabii arkadaşları Pamuk Prenses ve yedi cüceleri seyretmeye gittiler. Erin için ilk olan bu tiyatro deneyiminde beklediğimden farklı bir sonuç elde ettiğimi not etmem gerekiyor. Oyun seçimi biraz karanlık olmasına rağmen müzikallik durumu kurtardı 🙂 cadı sahnelerinin karanlık olması acaba üstlerinde ne gibi bir etki...

Aslında çekim ile ilgili birkaç şey de yazmak gerektiğini düşünüp yazıyı genişleteyim dedim. Gerek benim gerek kardeşimin reklam tecrübelerimizden bu işin zor ve yorucu olduğunu bilmeme rağmen biraz eğlenebiliriz diye düşündüm ve bunun için 1.5 yaşını bekledim. Sonra tam vazgeçtiğim bir anda posta kutuma düşen bir mailin birkaç kere tekrarlaması...