Birikiyorum..
Biriktim..
Geceleri uyurken tam 13 gündür neler yazacağımı toparlamaya çalışıyorum, cümleler su gibi akıyor beynimden oysa yazacak halim hiç yok.
Minik Erin ağlıyor ben ağlıyorum, gülüyor ben ağlıyorum, uyuyor ben ağlıyorum, kucağıma alıyorum ağlıyorum, beceremiyorum ağlıyorum, öğreniyorum yine ağlıyorum.. lohusalık mı annellik mi bilemiyorum ama dibine kadar yaşıyorum. Gözyaşlarım akıp duruyor; ağlama sütün gider diyorlar ama ben
Hastanedeyken doktor benim sarılığım olduğunu o yüzden kontrol için 2 gün sonra bizi görmek istediğini söyledi. Sarılık için iki gün boyunca sürekli emmem gerekiyor diye annem gırtlağıma boğazıma sütleri tıkadı ama kim şikayetçi ki bundan .. 😀 Birde hiç göstermeyen ama kocakarı adetlerini iyi bilen teyzem sarılık için sarı giyinsin dedi diye bu sıcakta sarı
3.kat 3303 nolu odada, 14:44 de sesini duyup hayatımın erkeği olduğunu hissettiğim balkabağım lolipop şekerim ben seni severim “Erin”imle uykusuz her gecelere antrenman yaparken sesimi bir duyurmak iyi olduğumu söylemek istedim.
Herşey yolunda gitti, gidiyor, gidecek .. ben yine en kısa zamanda yeni maceralarımızla burada olacağım.
Beni yalnız bırakmayan tüm aileme, arkadaşlarıma, uzak dostlarıma sonsuz teşekkür ederim..
Bu
İlk akşam hastanede babam bizimle kalmıştı ve hemşireler gelmeyince beni eline almak durumunda kaldı 🙂 İlk defa olmasına rağmen hemşireleri çok güzel gözlemlemiş çok rahat ettim kucağında.
Dün akşam anneannem bizimle kaldı. Sabah kalktık annemle anneannem kahvaltısını ettiler ve beni küvetimde – beni koydukları kutu gibi şey küvet olsa gerek 😀 – yüzüstü bıraktılar. Bende başımı
