[youtube width=”320″ height=”240″]http://www.youtube.com/watch?v=fAA_hHqMMgk[/youtube] Geçenlerde kimin blogunda gördüğümü hatılamadığım bu klibi iki gündür döndürüp duruyorum bilgisayarımda.. son günlerde Erin uyuduğu zamanlarda boş boş dolanıp duruyorum internette.. Türk filmlerini ne kadar çok anlamsız bulduğumu ve ne kadar çok sevdiğimi bir kere daha hatta her dinleyişimde anladım.. neden sevdiğimizi bilmediğimiz bu türk filmleirnin...

Bir süredir oturup neler hissettiğimi yazmadığımı fark ettim biraz önce Erin kucağımda uyumaya çalışırken.Aklıma ne kadar ruh hastası olduğum geldi çünkü ruh hastası olduğum gelmeden önce Erin doğduğu zaman hissettiklerim , ilk 40 gün ve ağlamalarım geldi ve ağlamaya başladım ve bunun son günlerde ne kadar sık olduğunu fark ettim.”...

Bu sabah gelen bir e-posta ” çocuğun olunca anlarsın” diye başlıyordu. Anne olmak çocuğun olunca değil çocuk sahibi olmaya karar verdiğin anda anlaşılıyormuş. Anne olmak doğum sırasında değil kalbine ilk düştüğü anda hissediliyormuş ben bunu anladım. Okuduğum yazı üzerine yazacak tek kelime gelmedi aklıma öyle güzel anlatmış ki. Belki de...

Bir cumartesi sabahı .. hava süper ve Erin uyumuş, ben evde bunalım bunalım artık çok sıkıldım diye dolanırken nedense birden sokağa çıkmak geldi aklımıza 😀 Kanguru ile çıkmak zor olduğu için cesaret edemiyordum çıkmaya ama Alpay oto koltuğumuzu arabamıza monte edince herşey çok kolay oldu. Şimdi monte etmek neden sorun onu...

40 uçtuuuuu Adetlerimize göre- ki ben bugüne kadar hiç bir adeti yerine getirmemiş biri olarak bunu çok yapmak istiyorum – bebek kırklandığı zaman artık dost, akraba tarafından görülmesinde bir sakınca yoktur. Hoş artık günümüzde biz bebeklerimizi 40 gün beklemeden sokaklara atıveriyoruz kendimizi. Ama en azından ben evet yine bugün yapamayacağım...