Bugün de bitmek üzere, oğlum içeride zıpzıp oynuyor. Yarın kontrolümüz var ve ben artık gerginim ve buna engel olamıyorum.
Bilgisayar başında oturmak zor geliyor ama yapacak fazlada bir şey yok, kitaplar bitti sayılır okumaktan, sabahtan camların çerçevelerini de sildim, daha fazla temizlik de yapamıyorum, yemek de var, keşke laptopumu ofiste bırakmasaydım en azından uzanarak kullanabilirdim bilgisayarı

Hamileliğin son demlerine geldiğim şu günlerde daha da hassas olacağımı düşünüyordum. Hala işin eğlence kısmı beni daha çok ilgilendiriyor galiba. Halaoğlumla eğlenerek vakit geçirmeye çalışıyorum ki zaten vakit geçmiyor, aktivite yok.
Karşımda sarkık yanaklı fotoğrafa benzer bir bebek duruyor ve ben heyecanla ona bakarak kalan son bir iki günde her dakikanın bir gün gibi geçmesiyle savaşıyorum.

Sitenin üzerindeki Lilypie takviminde bugün son 6 gün yazıyor ve ben hissiz bir şekilde beklemedeyim.
Bugün 9 ay 4 gün oldu sanırım 6 günümüz daha var. Beyimiz içeride rahat o bakımdan sonuna kadar değerlendirecek gibi duruyor son tahlilde: D
19 kilo ben 3,6 oğluş aldı tam 39 haftada. Umarım hayal ettiğim gibi normal doğum yaşayabilirim çünkü henüz

Ben daha erken gelir diye düşünüyordum ama 38. hafta bitti hala “tık” yok. Dün kontrolümüz vardı ama bende herhangi bir ağrı sızı kasılma itilme v.b şeyler mevcut değil. Umudum haftaya kaldı .. zaten ondan sonra da olmazsa hiç umudum kalmayacak. İlk karar verdiğim andan beri normal doğum yapmak istedim umarım normal  olur doğumu oğlumun. Her

Saat sabahın 10 u oldu bile. Günlerdir nasıl vakit geçecek diye sorup dururken kendime bu sabah geldi çattı ve saat 10 oldu ve hala bir ses yok telefondan.
Bugün karışık bir gün; annem anjiyo oluyor belki de şu anda ameliyathanede bilmiyorum, babamı kaybedeli tam 2 sene bitti, ben oğlumu görmeye gideceğim bugün ve ona kavuşmama da