Kasım 2021 #canakkale Yeni kordon bir sabah saati.
Kasım’a not düşsün diye. Unutmak ve hep hatırlamak olsun diye.
Bülbül’un hikayesi hoşuma geldi diye. Ayşen Gruda’nin babasinin dediği gibi : gözlem!

Bülbüller içkiye düşkündür.
Buldular mı bir dolu içerler ama bu gerçeği bilginler değil, Tarihçi Reşat Ekrem Koçu’nun annesi Zağra’lı Hacı Fatma hanım saptamıştır.
Bunun için de bülbülleri günlerce, Göztepe’deki evinin bahçesinde, dürbünüyle gözetlemiş.
Fatma hanım gözlemlerini şöyle dile getirir: “bir bülbül ala sabah, sözgelişi bir vişne ağacına gelip konar. Yirmi otuz kadar vişneyi gagasıyla deştikten sonra çekip gider. Akşam yine gelir, vişnenin kuş gagasıyla deşilen yerinde meyve suyu mayalanmış, bir likör ya da şarap oluşmuştur. Kuş, akşamın “garipler sersemliği” denilen bu son saatinde bir iki vişneden kendi elceğiziyle hazırlanmış içkinin ilk yudumlarını içince şöyle bir silkinir, birkaç külhani ıslık öttürür.Kadehler beşi, altıyı buldu mu nağmeler uzar. Ortalık iyice karardığı için küçük esmer kuş göze görünmez ama sesi ağaçtadır. Belki de içkiyi sürdürmektedir. Artık tan sökünceye kadar gelsin gazeller, şarkılar, feryatlar.”
Vişne mevsimi bitince dut mevsimi başlar.
Ve bülbül sesleri biter.
Aslında bülbül,içkisi bittiği için ötmüyordur.
Yani mevsim dut mevsimi olduğu için susmuştur.
Bu yüzden susanlara “dut yemiş bülbül gibi” denir.

Alıntı