Parmaklarımın olmadığını hissettiğimi yazsam bu gece hissettiklerimi anlatmaya başlamak için doğru bir nokta olur muydu bilmiyorum. Sadece parmaklarımı değil ellerimi, sırtımı, bacaklarımı daha da ileride karnımın içindeki sert duran bir şeyleri yok sayıyorum derin bir uykuya geçmeden önce. Nasıl bir içsel yolculuğun içindeymişim ve nasıl bu noktaya gelmişim ben de...

talep ediyorum hayattan.. biri birikmiş ve birikmeyi bekleyen ütüleri yapsın, biri yemek yapsın, biri bulaşık makinesini yerleştirsin, biri bugün birazdan kalkıp pazara gitsin, o pazara giderken bir diğeri teslim edilecek işlerin dvd kapak ve cd etiketlerini almak üzere yolun soluna doğru kıvrılsın; biri Erinle oynasın, oynamak için enerji bulmaya çalışmasın,...

  İşim var, yetiştirmem gereken fotoğraflar, toparlanması gereken dosyalar, kendimle savaşıyorum 18:30 dersine mi gitsem 19:30’a mı yoksa bugün de mi gitmesem yarın giderim, yok yok dün de gidemedim, kaldır popoyu Ayça!! 15 dakika sonra salondasın hem de yürüyerek diye kendimi ittiriyorum. Havada bahar kokusu olsa da hala akşam üzeri...

Azimle taşı delermiş ya insan .. bu sene yine katıldım.. evet bilgi paylaşmaktır zaten bunu için bu blog 4 senedir var :=)) sizlerle var.. Ve yine sizler bana destek olursanız belki bu keyfi de yine burada yazarak paylaşırız.. Kısa bir kayıtttan sonra oy verebilirsiniz. Uğraşınız için şimdiden teşekkürler 😉

** Kendimi kolumdan tuttum, aldım sürükleye sürükleye bir pilates/yoga salonuna götürdüm. Bugün çok hastayım, Erin de öyle, yarın iyi olursam ilk dersime başlıyorum. Anladım ki seve seve gitmek için para vermem lazım! yazmakla çizmekle olmuyor bu iş, başlamak lazım. Değişik bir döngü: hareketsizlik, duygusal açlık, fiziksel açlık, yemek yeme, şişme,...