En sonunda 4.süne katılabildik sevgili Aysun’un düzenlediği pikniklerin.Geliboluya bir hafta diye gidip 1 ay kalınca arada 3 tane pikniğe geliyoruz diyip diyip iptal etmiştik.. herşeyin bir sebebi varmış ya.. ben severim yağmurlu havaları sonrasında gelen toprak kokusunu..bir de sakinliği, kalabalık olmayan doğal alanları.. işte öyle de oldu. Az kişi vardı,...

yavaştan evimize doğru hazırlanalım .. o kadar alıştık ki biz buraya.. herkes Erin’e ” dönücek misin İstanbul’a” diye soruyor bizimkisi: “Ben Gelibolu’da kalıcam” diyor..anlatıyorum .. ı-ıhh ” ben Gelibolu!da kalıcam amaaaa” diye cevap alıyorum.. nasıl olacak göreceğiz.. fotoğraf makinem yok 🙁 ne fena bir şey elim kolum eksik gibi!! 1...

başbaşayım bu hafta yine.. Cuma akşamı İstanbula yine Erin’i yazlıkta eğlenceyle başbaşa bırakıp döndüm..otobüste biraz ağladığımı itiraf etmeliyim, doya doya geçen bir haftadan sonra bırakmak biraz zor geldi. Cumartesi günü kurs ve bir fotoğraf çekimi derken birşey anlamadım taa ki pazar sabahı evdeki sessizliği duyana kadar. Bütün günü evde geçirip...

Zor geçeceğini düşündüğüm ama hızlıca geçen özlem dolu bir haftanın sabahına Geliboludan gelen taze fotoğraflar ile başladım. Oğlum mutlu!! telefonda ” İstanbul’a gelmeyeceğim” diyor, iki tane civcivi var, bol bol babası ile “iş tamiratı” yapıyor hatta havalar düzeldiği için her ne kadar biz burada yağmur yağsada bir rahatlasak bunaltısında olsak...

Haftaya yine zayıflama çabalarımla başladım. Geçen sefer yola çıktığımda 75’i gösteriyordu ibre bu sefer 71!! Geçen sefer 5 kilo vermiştim ( sonra birini almışım) şimdi de aynı hırsla bir 5 kilo daha verirsem etti 66!! yaz sonuna kadar iki kere daha gaza gelsem her seferinde bir kilo alıp 5 kilo...