Şimdi ben Taksimden iki katlı otobüsten bildiriyorum.. bilgisayarımın yanımda olması sebebiyle kendi kendime düşüneceğime yazarak rahatlayabileceğim bir hal içerisindeyim, iki katlı otobüsün ikinci katının en son köşesine konuşlandım, ince bir montum vardı onu da çıkarttım ve artık askılı elbise giyebilmenin keyfini çıkartıyorum. En sevdiğim (non-fat) short lattem illa ki sıtarbaks!!...

Bir süredir ( anneler gününden beri yani aslında sadece 11 gündür ki bu yazı ne zaman biter onu da bilmiyorum) yazmıyorum. En baş neden: canım istemiyor..daha sonra yoğunluk..işlerin artması (çok şükür)..bu yoğunlukta Erin’e eskisi kadar vakit ayırıp da birşeyler paylaşamanın kızgınlığı..panik yok yetişir ilkesini benimseyememiş olmam.. bilgisayarımın bozulması ve bir...

Yazmadan uyuyamayacağım.. Cumartesi günü yorucu ama bir o kadar da keyifli bir gün geçirdik minik Kerem‘in 2. senesini doldurduğu güneşli bir günde yemyeşil bahçelerinde.. Bu hafta Alpay’ın şehir dışında olması sebebiyle Erin ve ben son üç gündür yalnızdık. Yalnız olmanın zor bir tarafı var evet ama bu zorluğu yazmak yerine...

Hava biraz kapalıydı ya gitmesek mi diye düşünüyordum tüm gün boyunca.. neden böyle başladım: gitmesek de olabilirmiş demek için.. biraz hayal kırıklığı yaşadığımı itiraf etmem lazım.Bir kere şenlik alanı yer değiştirmiş, o tarihi Ahırkapı sokaklarının dokusunu, kokusunu, akustiğini bırakıp boş bir araziye geçmiş, ilk girişte saat henüz 6 bile olmamışken iyiydi...

  Günlerden pazar.. havada sonunda serinliğin içinden esen bir bahar kokusu var.. sadece biz değiliz ya uyanan.. minik canlılar, çiçeklerin renkleri, sarısı moru pembesi yeşili…hepsi sıradan uyandılar günlerdir yağan bereket yağmurlarından sonra hızlıca.. yine de arada güneşin sıcağını alıp da üzerimize bir ürperti göndermiyor değil ammmmaa işte böylesi tatlı esintili...