Assos..”pi” tarihçesinin önemli merkezlerinden biri olan bu suyu, havası hareketli, ruhu dingin antik, romantik köşeden bahsetmemiş olmam buraya en son Erin’in bizimle olduğunu bilmediğimiz bir tarihe denk gelmiş olmasındandır. 5 sene önce zeytin ağaçlarına kurduğumuz hamakta canım sadece kavun ve yoğurt yemek isterken aslında Erin’e buranın bol oksijenini soluyormuşum. Erin...

Yazmayayım diyordum da vınn geçince elime yine dayanamadım. Ancak not düşülmesi gereken önemli bir konu var: Erin artık denizde kolluk kullanmadan bildiğin yüzüyor sayın okur! Gözlerime inanamadım. Çocuk boşuna bağırınmıyormuş “gel anne seyret ben nasıl yüzüyorum” diye. Öyle konuya pat diye girdim ama henüz tatile pat diye giremedik. Önce planlandığı...

Anaokulu ararken neredeyse en başlarda sorduğum soruydu: “sene sonu gösterisi yapıyor musunuz? ” Elbette karşımdaki kişiler bunu istediğimi varsayarak: “tabii tabiii elbette yapıyoruz” diye cevap veriyorlardı. Bense içimden ” hmm tamam otur sıfır” diyordum. Oldum olası sevemedim şu müsamere işini..hele ki yuvalarda. Oysa ben yuvaya giderken sanırım 4-5 yaşlarında kafkas...

Şimdi ben biraz önce Damla Çeliktaban’ın nefesin suda doğumu yazısını okudum… sürekli doğumlara giren çıkan biri olarak benim “doğal doğuma” inancım falan yok bu memlekette. Normal doğuma var elbette! ama doğalına yok! devlet hastanesinde ya da evinde doğurmuyorsa kadın ya da parasını verip çok özel sadece doğal doğum yaptıran doktorlara...

Sabah telefonu elime aldığımda kilitlenmesi, kilitlenmekle kalmayıp hem de acil etmem gereken iki telefon varken açılmamakta ısrarcı olması, çamaşır makinesinin bozulması, bulaşık makinesinin açma kapama düğmesinin bir kürdan olmadan sabit kalamaması.. kesin merkür biliyorum! hatta canım çilek reçelli ekmek yemek istediğinde ve elimden düştüğünde, reçelli kısmının yere çarpması artık Murphy’nin...