10

Ayça’nın ilki

Zor bir haftasonu geçirdim/dik.. Bu haftasonu bizim için bir ilk gerçekleşti: Erin anneannede BENSİZ kaldı. Aman nasıl yaparım, bu çocuk meme emmeden nasıl uyur endişelerimin birer önyargı olduğunu gördüm ve Erin hiç sorun çıkartmadan uyuyup gece uyanmalarında da koca çocuk gibi davranmış..
Bana gelince; evde bunalım bunalım takıldım taa ki tokat gibi suratıma inen bir haber alana kadar.. haber bende saklı ..bir de sabaha kadar saat başı kalkıp süt çekmek durumunda kalınca aklım başıma iyice geldi. Emzirmek durumundayım; bu, bu kadar basit ve bundan şikayet etmek lüksüm yok. Erin olmadığında çektiğim ızdırabı yazmak mümkün değil üstelik pompa oğlum kadar başarılı da değil. Sabah olup da nasıl kendimi anneme attım bilemedim. Ancak artık yavaş yavaş geceleri iki haftada bir ile başlayıp anneme bırakmaya ve emzirme işini yavaş yavaş azaltmaya karar verdim ne de olsa yaz sonunda 1,5 yaşına gelecek, şimdilik ses çıkartmadan devam edeceğim 😉
Pazar günü kedi gibi oğluma sokulup uyudum.. kokusunu özlüyor insan.. Allah kimseyi çocuğundan ayrı bırakmasın.. ve ben artık şikayet etmeyi bırakmalıyım yoksa allah işini gücünü bırakıp bana daha büyük bir dert verecek..
Güzel güzel uyuduktan sonra 36@IKEA yı unutup Erin’e kafaya taktığım masayı almaya gittik.Cehennemin içine düşmüş gibiydik. Aldık masayı ve terk ettik orayı. Masayı babasıyla beraber – gerçekten beraber 😀 elinde tornavida- ucu olmayan sapı- tahtalara vura vura – monte eden pi-nik’im koca adam gibi geçti sandalyenin üstüne dergisini karıştırmaya başladı. Sanırım dişlerden birini patlattı ve bunun rahatlığı ile sabah 10’a kadar uyuyan veledim uyanır uyanmaz masanın başına uçtu ve sanırım masa aşkına kahvaltısının tamamını yedi!! Bu masa işini çok sevdik yani.
Öğlen yemeğine de Öykü’m geldi.. uykudan çatlasa da laf dinlemek uğruna uyumayan maymuncuk çok fazla konuşturmadı bizi ve Öykü gider gitmez kolumda bayıldı uyudu. Şimdi tatlı rüyalarda.. bende biraz ortalığı toparladım O’nsuz geçen bir gecenin notlarını almaya oturdum..

masa.jpg

Paylaş :=)

Yorumlar (10)

  1. Yanıtla
    Kuaybe :

    Ayça haftasonu yazdığın ama sonradan kaldırdığın yazıyı okuyunca gerçekten endişelenmiştim ve dua etmiştim sana.. Şimdi daha iyisin sanırım..

    Bu bir süreç.. Tamamen geçecek.. – diye umuyorum ben kendi adıma da :))- Anne olunca daha mı derinden yaşanıyor gelgitler yoksa anne olmak kendi başına derin bir gelgit mi, çözemedim ben..

  2. Yanıtla
    Archi*Sugar :

    Daha iyi oldugunuza ben de sevindim.
    Ben, Defne baska odada uyurken bile ozluyorum. Uyansa da yanima alsam diyorum surekli.hehehe… sonra da koklaya koklaya uyuyorum.
    Masanizi gule gule kullanin. Koca adam gibi oturmus masallah. 🙂

  3. Yanıtla
    aysun :

    Ayça iyi olacak herşey. Bak Erin artık geceleri sensiz de kalabiliyor… Bu büyük gelişme. Zaten zamanla emzirme de azalacak. Berk artık sadece bir fırt çekip bırakıyor… Sadece üzerine yatmak için kullanıyor göğüsleri:P Özlüyor gündüz beni…

  4. Yanıtla
    yesim :

    ayçacım h.sonu ne yazdığını görmediğim için post-natal devam ediyor diye düşünüyorum:( inşallah başka bir sorun yoktur. ben senin gibi emziren ve emzirmekte kararlı+azimli anneleri can-ı gönülden tebrik ve takdir ediyorum. ben emziremedim, 3,5 ay zor dayandım. hem emzirmekten – hem kendimden nefret ettim. pompa bana ela’yı emzirmekten daha kolay geliyordu. 5 dk. da hallediyor, ela’da kesintisiz 5 dk. da içiyordu. çoğu anne bebekle paylaşılan özel zamanlar vs. diye anlatıyordu ama ben öyle bir zamanı hiç yaşayamadım, hiç öyle hissedemedim. etrafımdaki anneler resmen bir sevgi pıtırcığı şeklinde dolaşırken ben ”bende bir sorun var heralde” diye düşünüyordum… neyse o günlerim geçti ama senin bu erin’den 1 gün ayrı kalma durumunu okuyunca gözlerim doldu, boğazım düğümlendi… senin 2 haftada 1 gün yapmayı düşündüğün şey 1,5 en geç 2 ay sonra benimde başıma gelecek. ben çalışmak zorundayım, ela’ya annem&k.validem bakıyor. her ikiside haziran sonu en geç temmuz başı yazlıklarına gidecekler.annem saroz’a , k.validem mudanya’ya. her ikiside ela’yı götürelim diyorlar. ben ela’dan ayrı kalmaya o kadar süre nasıl dayanırım, halet-i ruhiyem sürekli dalgalı. zamanım gittikçe daralıyor. EMZİRMEKTEN NEFRET ETTİM AMA ALLAH KİMSEYİ EVLADINDAN AYIRMASIN, KİMSEYİ BÖYLE BİRŞEYLE SINAMASIN! ben ve benim gibi çalışmak zorunda olan insanların yaşadığı duygu yoğunluğunu anlatmaya çalışmamın sebebi sen ve senin gibi hisseden anne adaylarına kendilerini daha iyi hissettirebilmek.

    umarım sende sıkıntıların biran evvel kurtulursun.

    seni ve erin’i kocaman öperim.
    sevgiler,
    yeşim

  5. Yanıtla
    AyçA :

    Kuaybe .. evet gelgitler oluyor 🙂 ama gitleri hızlı olsun istiyor insan.. ama dediğin gibi anne olunca galiba biraz dah derinden yaşanıyor çünkü yaşamak istemiyor insan.. sonuçta çocuğunu da etkiliyor..ama geçecek ..şimdi bakıyorum benim annemin yaşadığı gelgitler biz bu yaşa geldik çok daha az 🙂 ama yok değil bence.. tamemen yok olmuyorlar..
    Esra aynen öyle 1 saat fazla uyusun özlüyor insan ama biraz ayrı kalmak ikimize de iyi geldi.. inan Erin’e de iyi geldi .. masasını kendisi de çok sevdi bu sabah daorada kahvaltısını etmek istedi ve bunu açık seçik ifade etti 😀 mama sandalyesinde yemek istemedi odasına gitti ve masanın başına geçip” mamma” dedi.. şok oldum 🙂

    Aysun evet gece benden ayrı kaldığını görebilmek hem sevindirdi hemde biraz tabii içimi buruklaştırdı.. büyüdüğünü görmek gibi .. hem geçmesin istiyor insan zaman hem büyümesinden korkunç bir haz alıyor 🙂 bende sadece bir fırt alacağı zamanları iple çekiyorum .. sanki hiç olmayacakmış gibi.. acayip bir aşk var adamda !!

    Yeşim evet allah kimseyi evladından ayırmasın. bu en büyük duam çocuk sahibi olduktan sonra özellikle.senin yaşadıkların post-natal dedikleri şey olmalı ben aslında uzun süre çok büyük keyif aldım emzirmekten.. 10. ay geldiğinde başladı sıkıntım.Erin çünkü yaşıtları artık gündüz emmeyi bırakırken onların yerinede emmeye başladı sanki. Yemek yerine beni istiyor geri kalan boşluğu yemekle dolduruyor ve evde tek başına olmak bu düğümü çözmeye engel oluyor. Üstelik bir de sürekli” aa canım bırak artık emzirmeyi koca adam oldu” cümlelerine karşı savaşmak ayrıca yoruyor insanı.. bazı anneler bu işi severek yapıyorve bu cümle karşısında ” ben şu yaşına kadar emziriceğim size ne ” diyebiliyor oysa ben emzirmeyi bitirmek isteyen bir anne olarak acayip yoruluyorum. hele ki oyun oynarken arkadaşlarıyla birden bana dönüp” memmee” diye saldırması yok mu!!.. ama kendime bir zaman koydum ki bu haziran sonudur.. o zamana kadar yine keyif almaya çalışacağım..umarım Ela ve senin için daha farklı bir çözüm bulabilirsiniz. Ama unutma ki çalıştığın için arada nefes alabiliyor olman senin avantajın bunu kullanabilirsin.Şimdi çalışan anneler için ters birşey söyledim yine biliyorum ama bu bir gerçek..

  6. Yanıtla
    yesim :

    yok bence çalışan anneler (ben dahil) alınmayız çünkü dediğin gibi ”nefes almak” gibi güzel bir ayrıcalığa sahibiz. bence (mecburende olsa)çalışmak yada yardımcı birilerinin varlığıyla kendilerine ayırcak özel zamanlarının olması annelerin ruh sağlığı için yararlı birşey, sen nasıl düştüğün çukurlardan alpay sayesinde çıkıyorsan, bende ozan’ın (eşim)+işim sayesinde çıkmaya çalışıyorum ama yet(e)miyor! bende kendime 1 yıl gibi bir zaman vermiştim ela henüz 7 aylık bile olmadı o yüzden henüz zamanım var::)) bende geçecek tüm bu sıkıntılar diyorum, çoğu hamilenin bu post-natal durumu yaşadığını sanıyorum onun için kendimi sürekli telkinlerle ayakta tutuyorum. bende emzirmeyi her ne kadar kendim beceremediysemde destekliyorum. yapabilen anneler en az 6 ay – 2 yıl arası bence bebeklerini-çocuklarını emzirmeli. birde sanıyorum (erkek annelerinden bildiğim kadarıyla) erkek çocuklar anne ile başka bir aşk yaşıyor-başka türlü bir bağları oluyor. bu ayrıl(a)mama durumu bunun göstergesi olabilir. yinede tüm sıkıntılarına rağmen annelik süper birşey bence her kadın 1 tanede olsa çocuk sahibi olmalı::))seninde bu sıkıntılarının en kısa sürede biteceğini, bununda üstesinden rahatlıkla geleceğin(iz)e inanıyorum…

    erin tam bir küçük adam olmuş, sen böyle yazdıkça -anlattıkça sanki film şeridi gibi olaylar gözümün önünden geçiyor, bu yaşlar bir daha geri gelmeyecek sen dahil hepimizin çocuklarımızın keyfine varmamız lazım::))

    herşey çok daha iyi olacak inşallah….

  7. Yanıtla
    Didem :

    Yanlız kalabilmek ne büyük lüks. Ahhh ben o günleri görebilecek miyim?

    Cuma günleri bazen arkadaşlarla dışarı çıkıp geç geldiğimde eve dönmek ve onun kokusunu içime çekmek için sabırsızlanıyorum. Zaten o da mutlaka gece kalkıp beni istiyor. Bu beni mutlu ediyor bir yandan da umutsuzluğa itiyor. Nasıl olacak bu çocuk bensiz kalacak diyorum? Bakıcı 2 hafta sonra izne gidecek, bende diyorum acaba bir cuma akşamı kalsa mı babane- annane ikilisinden birinde? Olur mu acaba biz becerebilir miyiz?

    Bildiğin gibi ben 20 ay emzirdim. Kapılarda beklerdi beni Bora , gezmelerimizin sonunda memmmeeeee diye çığlıklar atardı. Bırakmaz mümkün değil diyordum. 2 günde bıraktı. Eğer sen kafanda bir tarih belirlediysen mutlaka biter canım.Bir de eğer sen bunaldıysan haziranıda bekleme sinirlerini bozma derim. Kolay gelsin 😀

  8. Yanıtla
    Yapincak :

    Yazını okuyunca fena oldum. Çünkü benim ‘ilk’im de 2 gun sonra olacak. Ama ikincim, üçüncüm ve devamı da gelecek. Tam bir hafta uzak kalacağım Adakızım’dan. Ama ayrılık hayırlı işler için (Oyun grubuna ve bloguma yazacağım, bebek-müzik-aile konusunda bir eğitim prg.ı).

    Çaktırmıyorum ama çok korkuyorum. Aslında böyle bebeklerinden ayrı kalan ve iş seyahatlerine çıkmak zorunda kalan arkadaşlarım da var. Zor. Belki nefes oluyor, özlüyorsun, daha bir değerini anlıyorsun ama kolay değil…

    Seyahat değil, uzun süreli ayrılık değil ama haftada birler fena gelmiyor kulağa. Şarj olmaya ihtiyacımız var bence. Bu onlara da iyi yansıyacaktır. Yeter ki emin ellerde olsunlar.

    Emzirme durumun için kolaylıklar diliyorum. Erin yine de şanslı bir çocuk. Ben herhalde bu seyahatle beraber noktayı koyuyorum. Sevgiler.

  9. Yanıtla
    Elif TEPE :

    Ayça’cım valla ben bu aralar tam parmak bastığın moddayım,.. “işe gitsem de dinlensem” diyorum. gelir gelmez de keyifle çayımı içiyor, işlere sonra bakıyorum.. nasıl olsa bitmiyor, haldır haldır çalışsam da sakin sakin yapsam da.. madem öyle öncelikleri seçip sıraya koyuyorum. tabi eskiden saate bakmadan çalışırdım ben.. evlenmeden önce de evlenip kendi işlerimizle ilgilenmeye başladıktan sonra da.. ama şimdi bakıyorum 17.30 olmuş, hadi uzasın, 17.40-17.50 kaçıyorum… ben şanslıyım biraz tabi, şükrediyorum. kendi işin olmasının çoook zor taraflarını da yoğun bi şekilde yaşasam da çocuklara zaman ayırma konusunda avantajlı olduğumun farkındayım.
    bu arada hazirana kadar da yerime birini bulmam lazım, o da ayrı dert ya neyse..

  10. Yanıtla
    ilkay :

    Ah Ayça’cım biz neler atlattık be bunu da atlarız hiç ruhunu sıkma canım

Yorum bırak