2

İnternet Anneleri

Dünya bir toz bulutuydu diye başlasam yeri. O kadar eski bir blog bu. Henüz yeni yeni başlamış olan bu akıma 2006 yılında Alpay’ın pi.web.tr adresini alıp ” burada yaz” diyip, “ayol ne yazayım kim okur ayrıca” diye cevap vermemle başladı hikaye. Çok azdık, genelde yurt dışından dostlarım oldu “anne blogları” kategorisinde. Sonra çoğaldık , nefis paylaşımlar vardı. Git eski yazıların altına yorum doludur, bilgi paylaşan, derdi paylaşan, sevinci paylaşan dahası yazıyı paylaşan. Çıkarsızca paylaştık paylaştıkça çoğaldık Hemen arkasında internet anneleri geldi. O zamanlar da naifti her şey =) Bir dönem twitter üzerinde konuşmaya başladık, sonra hep birlikte o dönemin dizisi “Kuzey Güney” seyretmeye başladık ama ne seyretme :=) Çekirdekler elde tv karşıda twitter diğer elde, hep beraber her hafta. Bir kere benim ofiste de buluşup seytrettik çekirdekli çaylı 🙂
Sezon sonu gelmek üzereyken dedik ki ” neden yine toplaşıp seyretmiyoruz”. ” ayy bir de Zerrin Tekindor gelseeee” derken Nihan twitterdan yazdı ” bizimle final seyreder misiniz?? “diye. Zerrin hanımdan cevap geldi ” Çok sevinirim! “

Bizim için inanması çok güçtü ve inandık :=)

22 Mayıs 2013 gecesi hep beraber Nihan’ın evinde toplandık. Fotoğraftan sayın işte kaç kişiyiz :=) Zerrin hanım tüm zarafetiyle ve biraz çekinerek yanında bir arkadaşı ile elinde şampanya şık mı şık kibar mı kibar girdi kapıdan içeri. Bu inanılmaz bir andı çünkü karşısında yüzünde Zerrin Tekindor maskeli bir salon dolusu kadın ona bakıyordu. Elbette kısa bir şok anı 🙂 Sonra gülüşmeler kahkahalar derken biz hep beraber yedik içtik ve dizinin sezon finalini seyrettik.

Benim için başka bir önemi vardı gecenin. 2005 yılında Müfettiş oyunun AKM de üstelik kulisine girip çekmiş olduğum fotoğrafların baskısını alıp minik bir albüm yapmıştım. O kadar kulis, oyun vs çekmeme rağmen Müfettiş benim için çok özel bir çekimdi. Bir gün o baskıları kendisine vermeyi çok hayal etmiştim. Bir kere de evine gidip tablolarını çekmiştim ama asistan olarak. O günden beri büyük hayranıydım ve ellerimle o albümü verecek kadar yakındım. Belki hiç bir şey ifade etmeyecekti ancak benim için büyük bir ödüldü.

Albümü verdim, açtı, büyük bir şaşkınlık yaşadı. Ama sen nasıl ? diyerek bana sarıldı. Öyle bir sarıldı ki ben o anı ömrümce unutamayacağım anıların arasına sakladım.

Çok değerli bir gündü. Hayat sana teşekkür ederim diyeyim sen de Müfettiş fotoğraflarına aşağıdaki yazıdan bak. Büyük hayranıyım. En çok neden biliyor musun? Hiç adımı unutmadı, sonra bir oyunun fotoğraflarını çekmemi istedi, telefonda adını görmek nasıl bilemez kimse 🙂 Kısmet olmadı ancak zarifliğini yaşamak bana yetti.

Paylaş :=)

Yorumlar (2)

  1. Yanıtla
    Özge :

    Ne güzel bir anıymış, ne güzeldi o blog günleri… Benim de yolum internetanneleri ile kesişmişti o dönem, bir buluşma yapıyorlardı ben de hamileydim hatta, katılmıştım buluşmaya. Sonrasında da bir çok etkinlikte bir araya geldik. Bu bahsettiğiniz buluşmayı da net hatırlıyorum, paylaşımlarınızdan takip etmiştim. Ama bu anı gerçekten harikaymış, nasıl zarif bir kadın…

    • Yanıtla
      Ayça Oğuş :

      Ah Özge daha instagramlarda takip etmeden hem de yazının altına bir yorum aman allahım sabaah keyfi misin 🙂 Tesekkur ederim. Ve evet ne güzel günlerdi buralar dutluktu gibi 🙂
      Gercekten harika biir geceydi 🙂

Yorum bırak