” eskiden yani erken gençliğimde nasıl hergün Asya- Avrupa yakasını gıkım çıkmadan geçtiğimi hatırlamadığımı”

” bu gık çıkmadan geçmeler arasında ne kadar çok kitap okuyabildiğimi”

” bazen gerçekten gözümden düşen iki damla yaşın çok anlamlı olduğunu”

“en dibimdekinin dipte olduğumu anlayamayabileceğini”

“oğlumun kokusunu bazen nasılda anlamsız bir yerde anlamsız bir zamanda duyduğumu ve o anlamsızlıkta kaybolduğumu”

” Elif Şafak – Baba ve piç kitabındaki

HİÇBİR ŞEY İNSANLARI ORTAK BİR DÜŞMAN KADAR HIZLA VE KUVVETLE BİRBİRİNE YAKLAŞTIRAMAZ

cümlesinin ne kadar da hayret verici bir şekilde doğru ve etrafımdaki kişiler arasında yaşandığını gözlemlemenin keyfini”

“ben bugün yazılarıma neden ara verdiğimi”

fark ettim, hatırladım, düşündüm, beğendim, sorguladım….