Cehennem denilen sıcaklık nedir bilmiyorum ama bugün tahminlerime yakın bir sıcaklık yaşadığımıza yemin edebilirim – henüz Haziran başı!!- öyle ki içeri girsin diye gözünün içine baktığımız Erin öğlen uykusundan uyandığı saate kadar evden çıkmadı. Çok şükür henüz evin içi oldukça serin ve yine çok şükür akşam olduğunda o deli sıcak...
* Evren Balta Paker’in “Anne ya da Değil? Annelik Etme Meselesi Üzerine” başlıklı bu makalesini Mesele Dergisi’nin Ocak 2009 sayısından alıntılanmıştır. Bu yazıyı yazmaya başlamadan hemen önce ne yazacağımı kafamda evirip çevirirken bir kadın olarak hayatımdaki en kurucu deneyimin ne olduğunu düşünürken buldum kendimi. Aklıma ilkokula başladığım günler geldi, annemim...
Bugün bir aksilik olmadıysa biz Kartepede karlarla boğuşuyor durumdayızdır.. aslında sıcak evde bir pasta üzerinde 32 mumla doğumgünümü kutlamam gerekiyordu.. Doğumgünlerini kutlamayı bırakalı yıllar oldu.. Çok severdim eskiden Ne anlamsız olduğunu anlamam uzun zaman aldı Aslında doğuran için anlamlı doğan için anlamsız bir gün 🙂 Ya da anlamını çok küçük...
Kış geldikçe güneşin ısısı artıyor sanırım..aralık ortasında bahar gibi bir gün daha geçirdik..gerçi güneş kaybolduğu zaman kuru soğuğu hissetmemek imkansız ama insan artık kış yaşamak istiyor şöyle karlısından.. umudum yılbaşı akşamına..
sonunda oldu.. öğlen uyurken emzirmediğim, gece uyurken ve sabah emzirdiğim için, Erin artık kavram karmaşası içerisinde geçen hafta bir öğlen uykusu öncesi krizini yaşayınca birden gelen bir güçle “ben bu işi beceririm ..çok zor olacak ama beceririm” dedim… yaptım zor olmadı bugün bir hafta bitti artık Erin kocaman bir çocuk...
