• seni tanıyabilir miyiz? mesleğin, yaşın, hayata bakış açın.

Anneyim, fotoğrafçıyım, yoga yol göstericisiyim. 40 yaşı doldurmak 41. seneye kucak açmak üzereyim. Hayata sadece bir adet olduğunu hatırlayarak bakmaya çaba sarf ediyorum.

• Eşinle nasıl tanıştın?

2000 yılının Ekim ayında Menekşe Yaylasında 

• Çocuğun ne zaman dünyaya geldi ve ne şekilde ve nerede?

2007 yılının 16 Mart Cuma günü evlilik yıldönümüzde İstanbul’da neredeyse 10 ayını tamamlayarak çıkmak istemeyince çıkmasına yardım edilerek dünyaya geldi :=)

• Bir süre farklı bir deneyim yaşadınız, bunu anlatır mısın biraz?

Geçtiğimiz son iki senedir biraz farklı deneyimlerimiz var evet. Evimizi kapattık, oğlumuzun okulunu bir sene dondurduk, bir yazı karavanda geçirdik sonra karavanla bir yola çıktık . Bir takım aksiliklerden dolayı karavanı Türkiye’ye getirip yola tren ile devam ettik döndük önce İstanbul’da bir eve yerleştik sonra yazın Bozcaada’da yeni bir yaşama başladık. İstanbul’u bıraktık adada yaşıyoruz, oğlumuz orta okula orada devam ediyor. Hepsi bu.

• Bu yolculuğa çıkarken çevrenin tepkisi ne oldu?

Nasıl yani Erin okula hiç mi gitmeyecek??!!! sorusu en çok sorulan oldu. Kimseden olumsuz bir tepki almadık. Bu yolculuk öncesinde İstanbul’da yaşadığımız evi kolilere sıkıştırıp kutu kutu ofisimize yerleştirdik ve yolculuğun planlarında ortaya çıkan aksilikler içinde annemin evini bize açarak neredeyse bizi 2 ay misafir etmesi çok büyük bir destekti bize. Dönüşte Bozcaada’ya yerleşeceğimizi söylediğimde yolculuktan daha fazla tepki aldım bir çok kişiden. “aaa orada doğum fotoğrafı nasıl çekeceksin?” “bunca yol kat etmişken işini mi bırakacaksın?” gibi sorular ile kalbim çokça darlandı. Eğer bir tepki verdiyse de çevrem ben buna bakmadım . Bir tek hayal vardı : YOLDA OLMAK.

• Nasıl bir deneyim kattı size?

Üzerinden bir sene geçtikten sonra bu soruyu cevaplamak biraz daha zor. Yaşananalar ufak ufak siliniyor, fotoğraflara bakmadan aklına gelmiyor ama hisler hatırlanıyor. Hayatta herşeyin bırakılabilir olduğunu, tekrar yeniden başlanabilir olduğunu, herşeyin önünde sağlık ve ailenin olduğunu anlattı yollar. Ne kadar yol yaptığının içindekileri de kendinle götürüyorsan bir önemi olmadığını yolculuğun sadece dışındakilere değil içindekileri de yapışmadığında başladığını ve çocuğun çocukla birlikte olması gerekliliğini gösterdi .

• Bir kez daha yapar mısınız?

Aynısını yapmam ama yine bırakırım yine giderim yeni yerler görürüm yeni insanlar tanırım fakat trenle yapmam. Trenle yolculuk etmek bir kere çok para harcamak demek, şehir merkezlerinden uzaklaşamamak demek, sürekli bir diğer trenin peşinde olmak yüzünden rotadan sapamamak demek. Bir daha geri dönsem kar kış demem karavanla yola çıkarım. Karavanla yapılan yolun konforu ve keyfi yazarak anlatılamaz. Trenle yapmak istediğim tek bir rota var şimdi burada yapmam demiş bulundum ama kuzey Avrupa’yı trenle geçmek istiyorum.

• Hatırladığın en güzel anı neydi?

Her biri birinden güzel anılar biriktirdik, hepsini düşündüğümde bir kaç tanesini sıralayabilirim:
2017 yılına koşar adım girişimiz beni güldürüyor. Yeni bir yıla, koşarken birden durup “amanın yeni yıla girmişiz” diyip Rialto Köprüsünün altında Venedik’te hiç planlamadığımız gibi bir giriş yaptık.
Yeni yaşıma Barcelona sınırını geçerken girişim var gece yarısı, trende.
Normandia’da bizi misafir eden Beste ve oğlu Leo ile Manş denizinin tabanında sular çekilmişken deniz tabanı incelemek paha biçilemezdi ve son olarak da Paris’te bizi evine kabul eden bizi hiç tanımayan aileye duyduğum sevgi.

• Hatırladığın en kötü anı neydi?

Erin’in Roma’da 4 gün boyunca 40 derece ateş içinde yatması ve son durak Sofya’dan İstanbul’a gelirken yine Erin’in bağırsaklarının bozulması, açık olan tek tuvaletin Bulgar’da kalacak vagonda olması ve o tuvaletin sadece neredeyse bir delikten ibaret olması ve o sırada Bulgar polisinin pasaport kontrolünü bitirip vagonların ayrılacak olması ile bizim Türkiye’ye gelecek vagona yetiştiğimiz ara içinde geçen süre. Erin’in can yanması, ağrısı ile Bulgar’da kalacağız endişesi arasında gidip gelmek.

• Gelecekte çocuğun için nasıl bir eğitim hayatı planlıyosun?

:=) Benim bir planım yok umarım Erin’in kendisi için mutlu olacağı hayalleri olur. Planları biz yaparız ama hayat olur o yüzden hayalleri olsun lütfen.

• Gelecekle ilgili hayallerinden paylaşmak istediğin var mı?

Var. Lavantalar ekmek istiyorum Bozcaada’daki evimizin tarlasına üzerine büyük resimler çizmiyorum sadece şimdilik ekmek ve büyümelerini seyretmek istiyorum. Erin’le birlikte bisiklet projeleri üretmek şimdilerde hayalim bunun için bu sene antrenmanlara başlayacağız dilerim. Kuzey Avrupa’yı görmek istiyorum kimbilir belki bisikletle geçeriz bu sefer. En önemli hayalim ya da dileğim diyelim tüm bunları yapabilmek için akıl ve beden sağlığımızın yerinde olması çünkü gerisi teferruat.