Geçen haftasonu Pandülden bir ekip yayla faaliyeti yaptı,malum bahar geldi yürüyüşçüler ortaya döküldü. Yaptılar da benim ilk göz ağrım Menekşe yaylasına yaptılar. 2000 yılının Kasım ayında lay lay lom ederek kot ceketle gittiğim ama benim hayatımın yönünü değiştiren yayla: Menekşe Yaylası. Sonbaharı hüzün, ilkbaharı doğum kokan yaylam, Erin’imin bana gelmesini...

-Daha küçükken çocuğa istediği herşeyi vermeye başlayın!Bu şekilde o,herkesin onun geçimini sağlamak zorunda olduğuna inanacaktır. -Kötü sözler söylediği zaman gülün! Böylece o kendisinin akıllı olduğuna inanacaktır. -Ona düşünmeyi ve beynini kullanmayı hiç ögretmeyin! 21 yaşına gelince kendi kararlarını, kendisi versin diye bekleyin! -Yerde bıraktığı herşeyi kaldırın; kitaplarını, ayakkabılarını,kıyafetlerini, onun için...

Bugün annem ve ananem beni sarıp sarmalayıp kangurulara oturtup sokaklara fırladılar ne de olsa artık sihirli 40 gün geride kaldı diyerek beraber ilk alışverişimize gittik ayıptır söylemesi artık büyüdüm ve kıyafetler biraz küçük geliyor. Önce gittik Nişantaşında – gidebildiğimiz en uzak yer burası çünkü ayrıca ben de Nişantaşı çocuğuuuyumm 😀 –...

Artık ellerimi incelemeye aldım.. kocamaaann bir baş parmağım varmış benim yahuu.. !!  

40 uçtuuuuu Adetlerimize göre- ki ben bugüne kadar hiç bir adeti yerine getirmemiş biri olarak bunu çok yapmak istiyorum – bebek kırklandığı zaman artık dost, akraba tarafından görülmesinde bir sakınca yoktur. Hoş artık günümüzde biz bebeklerimizi 40 gün beklemeden sokaklara atıveriyoruz kendimizi. Ama en azından ben evet yine bugün yapamayacağım...