Geçen gün bahsetmiştim Erin kendi büyük bisikletine binmek istemiyor, fırsatını bulursa Kayra’nın bisikletini kaçırıyor , Kayra görürse vay haline 🙂 bulamazsa fırsat eski küçük bisikletine biniyor. İşte yine bir akşam üzeri : “anne gezme yapalım mı seninle dedikten sonra ki diyalog: A: Oğlum gel mavi bisikleti alalım E: Yok anne...

ya benim oğlum ..meraklı ya huyundan suyundan sanatsal işlere, en çok DUMANLIĞINDA duman tüten şu evi beğendim ya ben :=)Şu insan figürlerine elleri ilk defa koydu ya benim oğlum e ben de heyecanlandım ya! Çocuklarda Sanat Eğitimi – Susan Striker’ı daha önce söylemişmiydim ? Bu kitap çok başarılı. Çok çok...

Fark ettim ki son zamanlarda hep Erin’in değiştiğini, 2 yaşında yaşamadıklarımızı şimdi yaşamaya başladığımızı yazıp duruyorum. Son 1 haftada fark ettim ki bir şeyle barışmam gerekiyor ” ERİN OKULA GİTMEYİ SEVMİYOR”, yoksa kimse bir yerden “kusarak” ağlama ile çıkmaz dışarı! – anne ben büyüyünce okula gidicem ama diyor.. Ben ki...

Türkiye sınırları içerisine sağ salim girip bana ulaşamadan tekrar Amerikaya uçan ve tekrar o kadar yolu geri gelip elimize ulaşabilen doğum günü hediyesi ile bugün Erin tanışabildi. Bu son dönemlerde “bulmaca” dediği noktaları birleştirme ve çizgi çizme eğlencesini sanki biliyormuş gibi taaa okyanus ötesindeki dostumuz Dante ve Açalya‘ya nasıl teşekkür...

merak etme! sen etmiyorsundur da ben ediyorum acaba ne zaman vakit bulacağım da beynimden geçenleri “yeni yazı ekle” diyerek ekleyeceğim diye. Pazartesi ve salı günleri dede-babaanne saltanatım bittikten sonra pek bir karıştı vakit kavramım. Ne işim varsa bu iki günde halledip sonraki günlerde organize olabiliyordum. Oysa ki artık göz kapakları...