Dün annemin doğumgünüydü.. Erin, ben, teyzemiz ve anneannemiz sakin, evde başbaşa, küçük bir kutlama yaptık.. Önce ben Erin’i anneannesine bıraktım doğumgünü hediyesi olaraktan işlerimi halletim sonra ben de onlara katıldım.. Erin günlerden beri çok uslu bir bebek oldu 🙂 Anneannesinin yatağı pek rahat geldi 3 saat yakın uyudu günlerdir.. bende...

Bugün sağ alt dişin minicik ucunu gördüm ve bu sabah Erin ciddi ciddi sıraladı.. #7ay6gün#

Bugüne kadar hep Feriköy organik pazarını kullanıyorduk ancak bundan iki sene önce öğrenmeme ve de burnumun dibinde olmasına rağmen bugün ilk defa Kastamonu( İnebolu) pazarına gittik. Bu bir önceki posttaki doktor söyleyince “aaa ben orayı biliyordummm” diyerek hemen el attım olaya.. Bundan sonra başka bir yere gitmem!!..Herşey taze olarak bir...

Büyümek bir boşlukta üşümektir.. Eskisi gibi değil her şey..Erin büyüyor ve her geçen gün zorlaşıyor..Önce O’nun hastalığı sonra benim önce fiziksel sonra ruhsal bozuşmalarım..ancak toparlandım..7.ayı geride bıraktık ancak hala arada vurabiliyor bu depresif haller..hee bu Erin ile alakalı mı?? bence hayır ben zaten böyle bir tipim;eğer önümdeki yolda ışık göremiyorsam...

Bu Erin’in ilk bayramı.. bundan mütevellit sabah erken kalkılıp- ki 7 de askeriz her zaman 🙂 – Erin’ kahvaltı ettirilip, bayramlıklar giydirilip “amaaann trafiğe kalmayalım” endişeleri, geçen seneki bayram trafiği tecrübesinden kaynaklı kaygılar ile sokaklara döküldük.. neyse ki bayram sabahı saat 8 de sokaklar henüz bayram namazından dönenler bir de...