Bu da burada dursun mu? Her seyredişimde kendime yabancılaşmama şaşırdığım belgesel.Ne de çok şey yaptığımızın farkında olmadığım lakin her seyrettiğimde hatırladığım belgesel.Çok tatlı değil mi bir dönemimn kaydı var elimizde, böyle de güzel bir hatıra. 4 yıllık Bozcaada yaşamımızın kısa bir özeti.. Harika çekimler, görseller,evimiz, yuvamız. Hep güzellikleriyle hatırlamak için....

28 Temmuz 2018 Bozcaada Caz Festivali yan etkinliklerinin ilk senesi. “Yoga dersi verir misin?” dediler bana. O dönem Pavli orman içinde yoga derslerimi veriyorum. Alan benim gibi zaten. Bir cumartesi sabahı, e zaten benim dersim de o gün. “Tamam” dedim. “Biletler biletix’ten satılacak” dediler. O sırada anlamlandıramadım. Bir süredir ders...

…olmak vardı.. El ayak çekildi mi kahvecimizi sinema yapıp çekirdekleri alıp ortaktan film seçip seyrettiğimiz akşamlardı.Ada bizlere kaldığında diye başlayan cümleler kurmaktı adada yaşamak. “adalı” olamazsın , “adalı” demek yürek ister adada =) bilen de bilir. Yine de “oh dersin ada bize kaldı”“biz” oldukların vardır Ah be ne özlem… Ulan...

5 Eylül 2018 – Bozcaada // Ataol ÇiftlikFiltresiz bir sabah doğarken, bir kelam etmeyeyim diye düşünürken geçenlerde bir yerden kopyaladığım metin karşıma düştü.. Kimden aldığımı hatırlamıyorum kendisi buradaysa el kaldırsın.Sıkça unutugumuzu hatırlattı zaar.Teşekkürlerimizle.. Ve güneş her gün başka doğuyor evet!Ve güneş bir başka doğuyor bugünlerde evet! Sevgimle Hastalıkta ve sağlıktayoksullukta...

Bir önceki yazının devamı için kahvemi koydum müziğimi açtım. Keyifle uzun bir yazı yazmak istiyorum. Şanslıysam okursun okumazsan da tabii ki sonra görüşürüz 🌼 Bir odada çember şeklinde sandalyelerimize oturmuşuz, ben söz almışım. Böyle hayal et ve içinden geçen her neyse o cümleyi yavaşça yere bırak lütfen. Yargısızca, can kulağı...