Dünya bir toz bulutuydu diye başlasam yeri. O kadar eski bir blog bu. Henüz yeni yeni başlamış olan bu akıma 2006 yılında Alpay’ın pi.web.tr adresini alıp ” burada yaz” diyip, “ayol ne yazayım kim okur ayrıca” diye cevap vermemle başladı hikaye. Çok azdık, genelde yurt dışından dostlarım oldu “anne blogları”...
.ve insanlara içten samimi ve güvenle yaklaşıyorum .Bu sadece rastgele açtığım bir kitabın sayfasında karşıma çıkan bir olumlama cümlesi. Bende bazıları kalmadı, geri gelmesi için de sabrım kalmadı e bence gerek de kalmadı. Fotoğraflar ne güzel değil mi? Bugün baharı kendime kutlarken ve inadına kötü haberlerin kulağıma çalınması, üst üste...
“Eskiyi silkip yeniden başlamanın zamanı geldi. Bahar temizliğinin bu kadar popüler olmasının nedenlerinden biri de budur. Eskiyi temizlemek ve yeniye yol açmak her zaman bize yenilenmiş bir amaç duygusu vermeye yardımcı olur.” Llewellyn Publications İmbolc ile beraber baharın gelişi kutladık. Şimdi artık büyüme ve yeniden doğuş vakti OSTARA geldi....
1 — 2 —3 — 4 — 5 — 6 — 7 — 8 — 9 — 10 — 11 — 12 13 ve 14 yaşına yazmamışım bugün fark ettim. Bazen oluyor, kendinden gidiyorsun. Kendimden gittiğim bir iki sene. Kolay geçmedi. Bir salgın, bir ölüme yaklaşmak, bir şehire göçmek, bir ortaokulu bitirmek, bazı kayıplar, ve bir sürü olaylar geçti üzerimizden. Ve yaşadık. Her şeye rağmen buradaydık. Ayakta kaldık. Kafamı...
Keçileri mi yazayım mimozları mı diye bir türlü karar veremiyorum. Hatta kapatılan hesabımın 11 yıllık hangi mazisini alıp da şuraya koyayım toparlayayım hiç bilmiyorum. Instagram’ı tuttum yedek hesabımla, Facebook mecbur açık geri kalan her sosyal medya saçmalığını kapattım. Bazı fotoğraflarımın yazılarını buldum bazılarına öyle güzel şeyler yazmıştım ki biliyorum ancak...