Ben kar beklerken parklarda güneş altında uyku yapabileceğimiz günler başladı.. ya yeterin yahuuu..
Dün havayı güzel görünce attım Erinle kendimi sokaklara.. vurduk parka.. buluştuk Tülayımızla Marcellomuzla.. bebecikler ( artık pek bebek değiller ya neysss) güneşin altında öğleden sonra uykusunu yaparken mışıl kıvamında bizde oturduk 1 saat uzun uzun sohbet edip kahvemizi içtik.. güneş kendini semalardan çekip uykular bittiğinde ise sıcak bir çay içmek için eve döndük.
Uzun zamandır planladığım bir oyun grubu projem var, bunun hakkında konuştuk.. şimdilik 4 kişi olarak başlayıp gittikçe büyümeyi dallanıp budaklanmayı bekliyor proje. 3 kişi olduk ve dün iki kişi provasını yaptık.. zaman içerisinde buradan da duyuracağım “hadi gelin gruba” mesajlarım olacak ama önce nasıl gittiğine bir bakmak lazım.
Bugün de hava harika… toparlanıp dökülmek lazım sokaklara..
Yorumlar (12)
Didem :
18 Ocak 2008 | 18:22Bu havaların azizliğine uğradım bende. Bakıcım izinde olduğu için mecburen izin alıp ben baktım oğluşa. Sonuç musluk kıvamında bir sümüklüböcek.
Havalar böyle olunca çalıştığım için üzülüyorum. Çünkü haftasonları bize yetmiyor, gidecek o kadar çok yer var ki. Bak mesela senin oyun grubuna bende kayıt yaptırırdım öğretmen olarak. Bora abilik yapardı.
köşenin delisi :
18 Ocak 2008 | 20:43ya asyanın gerçek adı aslı mı ikidir öyle diyorsun 🙂
pastacirapunsel :
18 Ocak 2008 | 22:05Yaa siz kendi aranızda kreş olmuşsunuz kızlar:)) En iyisi bu gerçi:) Babalar olayı ise tam olay:))
Tatlı Erin’ime kocaman öpücükler Rapunsel Teyze’sinden:)
Sevgiler de annesine:))
Archi*Sugar :
19 Ocak 2008 | 03:25Bu oyun grubu Almanya’da uygulanan birsey. Ela Selin’in annesi gidiyor sanirim. Bir baska arkadasim da bahsetmisti. Bence cok guzel bir fikir. Deneyimleri bekliyoruz. 🙂
HÜLYARDA :
19 Ocak 2008 | 10:00hava gerçekten iki gündür bayağı düzeldi. dün bende attım kendimi dışarıya. sıkılmıştım uzun süredir. dolaştık baba, anne ve oğul. ne güzel oynuyorlar beraber çok güzel. aslında çok iyi düşünmüşsün çünkü yaşıtlarını arıyorlar gerçekten, benim oğlum mesela yakınlarda bebek yok ama 3-5 yaşlarında çocuk görsün hemen ağzı kulaklarına varıyor. bir de daha ufak bir bebek olsa nasıl oynayacağını tahmin edebiliyorum. bebek deyip geçmemek lazım onlarında canı sıkılıyor. yaşıtlarını istiyorlar. tebrik ederim tekrar…
meltem :
19 Ocak 2008 | 10:25heyyy bizi unutmayın, gerçi biz katılana kadar bu minikler ana okula başlar herhalde 🙁
AyçA :
20 Ocak 2008 | 00:06Esra burada da oyun grupları var tabii ama oldukça yüksek ücretler karşılığında.. bence bizim ülkemizde bu konuda oldukça eksik var. Bende bunu kendim oluşturabilirim diye düşünüyorum.Almanyada bu konuları da içeren çalışmalarda bulunan bir dostum bize destek verecek sanırım iyiuygulamalar çıkacak ortaya.. Ela Selin’in annesine de sorabilirim neler yapıyorlar.. teşekkürler.
Hülya aslında sıkılmamalarından mada biraz eğitim biraz sosyalleşme gibi konularda geliştirebilmek tabii bu arada sıkılmalarını da önlüyoruz.. Balböcüğü de aynı yaşlarda sen nerede oturuyorsun bana bir e-mail atarsan konuşuruz..
Meltem.. harika bir haber harike harika.. ben Erin’i senin odana sürtmüştüm yaaa.. hahaha işte bingo!! olduuu.. inşallah bir iki sene içerisinde abilik eder oğlum seninkine.. çok heyecanlandım ben senin için .. kitaplar cdler ne istersen hazır ablacım 🙂
Archi*Sugar :
21 Ocak 2008 | 00:36Aycacigim, Almanya’dakiler ucret karsiligi filan degil. Ayni mahallede yasayan anneler bebekleri ile birlikte bir grup olusturuyorlar ve her hafta birinin evinde bulusuyorlar. Ben de tam olarak bilmiyorum ama arkadaslarimdan duydugum kadariyla ozeti bu.
🙂
Sevgiler
Bu arada—
ALO ALO…diyecek yakinda… hehehe resimlere bayildim. :-)))
HÜLYARDA :
21 Ocak 2008 | 12:53ayçacım eve gidince mail atacağım sana yakınsak çok iyi olur.
AyçA :
21 Ocak 2008 | 23:20Esra teşekkürler .. bizin oyun grubu da bunun gibi birşey olacak herhalde aynı mahallede olamayız tabii ki ..
Minik Patikler :
22 Ocak 2008 | 09:07Çok iyi düşünmüşsün oyun grubuyla ilgili. Çevremde gördüğüm kadarıyla oyun grubu dedikleri şeyle annelerinin yanında arkadaşlarıyla oynayan çocukların yaptığı aynı şey. Hatta bence, ev ortamında bunu yapan çocuklar anneye daha az başvuruyor. Üstelik bu gerçekten ”arkadaş” oldukları bebeklerle olduğu için daha yararlı. Sadece oyun saatiyle sınırlı olan bir samimiyetten çok dost olmanın bebe halini yaşıyorlar. Çok az geçsin, gördüğü arkadaşlarıyla olan bağın ne kadar çabuk geliştiğine inanamayacaksın. Onları görmek için günleri sayacak, onlarla yaptığı şeyleri hatırlamak, birlikte çektirdikleri fotoğraflara isteyecek. Sen, ona bu fotoğrafları gösterirken, oğlunun yüzünde beliren gülümsemenin tadı da, çooookkk başka olacak…
Bu arada kitap sormuştun bana, cevap verememiştim aylar oluyor, benim sırada bulabildiğim kitaplarını almayı düşündüğüm tek bir yazar var; Prof. Dr. Atalay Yörükoğlu.
AyçA :
22 Ocak 2008 | 19:15MP umarım faydalı birşeyler çıkacak.. 🙂 kitap için teşekkürler bakayım bir Atalay Yörükoğluna..
sevgiler.