Ve hatta yeni yasa gereği bu eylülde forma giyerek minicik boyuyla ilk okul sırasına oturacak! Buraya ilk yazdığım yazıya baktığımda üzerinden 6 seneden fazla geçtiğini görüyorum ama bu 6 sene nasıl geçti hiç bir fikrim yok. Zor günler, keyifli anlar, ilkler hepsi burada tarafımdan paylaşıldı ve güzel okurlar siz bana ortak oldunuz; sıkıntımda, sevincimde, bilgi paylaştığımda, büyümeye başladığımızda ve şimdi ben bir zamanlar” nasıl başlayacak bu çocuk yuvaya hiç benden ayrılmıyor” diye dert yanarken kalkmış “yuvadan mezun oldu!!” yazısı yazmaya çalışıyorum. Tüm sıkıntılar yaşanırken zor geliyor ama anne – baba olmanın bir tek kuralı var değişmeyen ” hepsi geçiyor” geriye fotoğraflardaki anılar kalıyor gülümseyerek baktığımız, yer yer gözlerimizin dolduğu. Ben işte bu hafta sonu ileride gözlerim dolu dolu bakacağım fotoğraflara bir kere daha dahil oldum. Okulumuzun yaz şenliği vardı. Öyle müsamere falan gibi bir şey değil aslında. Bir masalı alıp kendilerince yuvamızın küçük bahçesinde oynuyorlar işte 🙂 Kostümlerini kendi yapıyorlar ve kendi doğallıklarında bizleri güldürürken göz yaşlarına boğuyorlar!
Her gün akşam uykusundan önce “bugün seni mutlu eden bir şey oldu mu ” diye soruyorum yaklaşık 10 gündür bana ” uyuyan güzeli oynadık anne çok mutluyum” diye anlatıyor ve bir tek bunu paylaşıyor. Geçen sene kostümünü giymiş ama arkadaşlarının yanında olmak yerine benim kucağıma sığınmış olan oğlum bu sene kendi isteği ile uyuyan güzelde prens olmak istemiş. Bir anne için çok olağan bir durum daha önce söylediği lafların hayat tarafından suratına yapıştırılması 🙂
Yıllarca okul müsamerelerinde bazı çocukların prens olarak seçilmesinden rahatsızlık duyan bu annenin oğlu kendi prens olmayı seçmiş! olağan bir durum değil mi sayın anne! 🙂 Erin baş r
olü seçince aman demişler bir de yedek mi seçsek çünkü Erin sevmiyor ortalarda çıksın da oynasın! 🙂 O yüzden biraz heyecanlandım. Ancak an geldi bir baktım hafif ürkek de olsa yerini aldı. Sırası gelince şarkısını söyledi hem de Almanca söyledi 🙂 Sonra prensesi sarmaşıklardan kılıcı ile kurtarıp yanağından öperek uyandırdı, bir ömür boyu mutlu oldular ve gökten 3 elma düştü bir tanesi benim dolu dolu gözlerimi taşıyan başıma!
Bu da dün akşam evimize gelen mezuniyet belgesi efendim 🙂 Yukarıda yazdıklarımın bir doğrulaması gibi …:) Bu Erin’in ilk mezuniyet belgesi.. sağlıkla hepsini sırayla görebilmeyi diliyorum.. her zaman bir elim arkasında düştüğünde tutabilecek mesafede kalabilmek istiyorum..
Bunlar da yaz şenliğinde bize yaptıkları ufak sergiden alıntılar 😉
Yorumlar (41)
benden bizden :
15 Haziran 2012 | 15:26Tebrikler Ayça! Dilerim nice güzel anlarında hep birlikte olursunuz. Küçük adam gözlerimizin önünde büyüyor… Blog dünyasında ilk tanıştığım isimlerden biri olduğun için senin ve Erin’in yeri ayrı. Anne bile değilken, aklımdan bile geçmezken Erin’in doğup büyümesine tanıklık etmekten çok mutlu oldum. Şimdi anneyim ve yazdıkların ve duyguların bana daha da yakın ve tanıdık geliyor. Neyse, daha fazla duygusallaşmadan fotoların harika olduğunu söyleyerek gideyim en iyisi! Sevgiler 🙂
Ayça Oğuş :
15 Haziran 2012 | 15:34:))) çok teşekkürler.. bu kadar uzun zamandır birlikte olmak harika bir duygu inan 🙂 çocuklarımızın büyüdüğünü birlikte görmek 🙂
Derya :
15 Haziran 2012 | 15:31Ayçaaaa, tüm mezuniyetlerini görün inşallah ama hep bu doğallıkta, torunlarınız da yanınızdayken tüm bu fotoğraflara birlikte bakmanız dileğiyle canımm. Çok duygulandım
Ayça Oğuş :
15 Haziran 2012 | 15:33İnşallah 🙂 teşekkür ederim
Derya ERBAY :
15 Haziran 2012 | 15:32Gerçekten çok dokunaklı geldi bu yazın bana… Büyüdüler, büyüyorlar; öyle ki senin kılına zarar vereni öldürmeyi düşünecek kadar 🙂 Şansı bol olsun Erin’in, güzel insanlar çıksın karşısına, aklı başında idealist öğretmenleri olsun, doğru arkadaşlar seçsin..
Ne diyeyim ki çok duygulandım..
Ayça Oğuş :
15 Haziran 2012 | 15:33:)) Derya’cım çok teşekkür ederim güzel dileklerine 🙂
askin :
15 Haziran 2012 | 15:33uyy oyy oyy… qurbaaaneee… hayirli basarili ve eglenceli yeni baslangiclar diliyorum erincigime…kooomaacaaann olmus:)) hisleri (kizgnlik/üzüntü vs) ne güzel yapmis…tarifler mükemmel…annesini kaybedince üzülür annesini öldürene kizar;D yerimm ben seniii:D
Ayça Oğuş :
15 Haziran 2012 | 15:36doğru yere yazdın burada kalsın yorumun ki Erin ileride okuyabilsin facebook silinip gidiyor :=)
Brajeshwari :
15 Haziran 2012 | 15:33Canım benim… 🙂 daha nice mezuniyetlere….
Ayça Oğuş :
15 Haziran 2012 | 15:36:)) aminnnn!
askin :
15 Haziran 2012 | 15:38unide benim bi dersime katilip bana ders vermesse cok gücenirim amme:D ahanda bunu da okusun büyüyümce:)) mutlaka bana ugra erincik;)
semin :
15 Haziran 2012 | 15:42aycacım cok duygulu bı yazı olmuş henuz anne değilim ama anaokulu ögretmenıydım senın kadar bende o zaman senın hıssettıklerını hissettım buyuyorlar sen farkında olmadan …..
Ayça Oğuş :
15 Haziran 2012 | 15:44ana okulu öğretmenleri çok özeller bence 🙂 teşekkür ederim ..
Burcu Terlikci :
15 Haziran 2012 | 15:49Wann sind menschen glücklich ? İnsanlar ne zaman mutlu olur ?cvp : Çocukları mutlu olduğunda …. başarıları daim olsun
Ayça Oğuş :
15 Haziran 2012 | 15:53:)) yaa di mi ? 🙂 teşekkürler Burcu 🙂
bernacan :
15 Haziran 2012 | 15:54Erin tam bir prens olmuş. Bu arada Can’ın sınıfı da bu yıl Uyuyan Güzel’i oynadı yıl sonunda 🙂 Ama Can’ın aklı bir üst sınıfın oynadığı Küçük Kara Balık’ta kaldı.
Umarım Erin bundan sonraki okullarında da Ahtapoti’deki gibi güzel insanlarla karşılaşsın.
(Bu arada Erin’in ciddi bir annesini kaybetme korkusu var sanki. İzlediğiniz ya da okuduğunuz birşeylerden mi etkilenmiş acaba?)
Ayça Oğuş :
15 Haziran 2012 | 15:56Hiç bilmiyorum Berna fazla mı anne çocuk yapışık büyüdük acaba ? :=) benim de dikkatimi benim üzerimdeki yoğunluğu çekiyor ama fiziksel olarak değil bu yoğunluk aslında ancak cevaplarda bunu görebiliyorum balık burcu oğlum benim içinde saklıyor sanırım bunu 🙁
beste :
15 Haziran 2012 | 16:06Daha nice mezuniyetlere, gozyaslarimiz hep hazir! buyuyor kuzular mutlulukla buyusunler, sevgiler ikinizede:)
Ayça Oğuş :
15 Haziran 2012 | 16:11:)) aynen hep hazır.. teşekkürler 🙂
Nurdan Gençtürk :
15 Haziran 2012 | 16:28İyi ki dünyaya gelmişsin Erin… İyi ki Ayça’yı annen , Alpay’ı baban olarak seçmişsin. Senin sayende kesişti yollarımız onlarla. Sanırım 3 yaş civarındaydın seni ilk kez gördüğümde. Sonra çok sık karşılaşmadık ama birlikteliklerimiz eğlenceliydi. Seni buradan takip etmeyi de ihmal etmedim tabii… Ne garip! Sadece arkadaşımın oğlusun ama senin mezuniyet belgen benim gözlerimi de dolduruyor! Zor ya da kolay… Ama hep sağlıklı ve keyifli geçsin hayatın. Muck
Ayça Oğuş :
16 Haziran 2012 | 20:41İyi ki gelmiş dünyaya sizleri tanımış oldum sayesinde :;)
nesteren :
15 Haziran 2012 | 16:33Gün geçmiyor ki Erin’le ilgili bir yazıyı gözyaşlarım akmadan tamamlayabileyim.
Ne denir ki. Daha bir sürü güzel yıllarınız olsun hep birlikte.
Ayça Oğuş :
16 Haziran 2012 | 20:41Teşekkürler Nesteren :))
zühal kandemir :
15 Haziran 2012 | 16:53ayca ,
bizim kreşte toplantı yapıldı …haziranda adrese dayalı yapılacak yerleştirme sonrası veli okula dilekce verirse bu sene okula gitmek zorunda kalmıyormus cocuk… biz öyle yapacagız sen de bir arastır istersen…
Ayça Oğuş :
16 Haziran 2012 | 20:421. sınıf kaydı yapıldı bir subeye toplayacaklar küçük yaşları .. hayırlısı olsun diyorum artık :)araştırmanın dibine vurdum çok sıkıldım artık 🙁
tayman tursin :
16 Haziran 2012 | 04:08canım Erinim annenin benim diğer canımın yazısını okurken çenem titredi ama yorumlarda artık gözyaşlarıma mani olamadım..ne güzel büyüdün ne iyi bir bebektin ne iyi bir çocuk oldun ama bu böyle devam edecek ve sen kocaman bir adam olduğunda da çok iyi bir insan ,iyi bir evlat olacaksın çünkü senin nüvende bu var seni çok seviyorum sevgili torunum iyi ki doğdun seninle hayat buldum ben…nice başarılı mezuniyetlere..bu ilkti ve sen çok başarılıydın..
Ayça Oğuş :
16 Haziran 2012 | 20:42Anneannelerin güzeli :)) hep güzel günlerini birlikte görelim 🙂
Berceste :
16 Haziran 2012 | 06:09Bu siteye ilk gelisim bebek icin alinacaklarla ilgili idi. O zamanlar Erin minicik, sirin bir kucumendi. Onunla adim adim gittik, neleri sevdigini, neleri yapmak istedigini ogrendik. Bir yandan annesinin gozunden hayati da… Simdi bizim minik adamimiz anaokulu bitirmis! Zaman ne kadar hizli gecmis.
Hep kendinle barisik, mutlu, saglikli, tatli bir cocuk ol Erin. Icindeki cocuk hep kalsin, kac yasinda olursan, nereden mezun olursan ol…
Sevgiyle…
Ayça Oğuş :
16 Haziran 2012 | 20:43:)) o kadar hızlı geçmiş zaman 🙂 teşekkürler Berceste bunca yıldır bizimle olduğun ve güzel dileklerin için 🙂
Açalya Heeren :
16 Haziran 2012 | 08:58Facebook’taki thumbnail’e bakınca sünnet çocuğu oldu sandım 🙂 Gelince anladım çok güzel ve duygulu bir yazı olduğunu…Fotoğraflar ve okuldan aldığı veda yazısı çok güzel.
Ayça Oğuş :
16 Haziran 2012 | 20:34ahha sünnet pelerini de ondan di mi 😛 yenidoğduğunda olmuştu Erin konu kapandı yani :)) canım benim Açalya’m teşekkür ederim 🙂
Deli Anne :
17 Haziran 2012 | 03:22canım Erin’cim annem de annem demiş pek çok yerde:)
Ayçam; güzel yüzlüm, güzel sözlüm, güzel yüreklim canım arkadaşım öpüyorum seni..
özledim bir de inanabiliyor musun.. insan bir kez gördüğü birini özler mi, özledim ama ben işte
bana bir mesaj atmıştın twitterdan: ona cevap yazamamıştım bir türlü: tel numaram değişti 🙁 ve daha da değişecek canım.. sabitlenince seni haberdar ederim.. sen de bana yazarsın numaranı ben ararım sei..
Ayça Oğuş :
17 Haziran 2012 | 03:27Deli Annem ! o yüzden mi aradım da ulaşamadım ben sana 🙂 bir sesini duymak istemiştim .. sen bana mesaj at belli olunca numaran 🙂 umarım her şey yolunda .. bende seni çok çok seviyorum 🙂
gülay çömlek :
17 Haziran 2012 | 23:11Daha yuva mezuniyetinde dağılan bizler diğer aşamalar da ne yapacağız acaba? Ya da büyüdükçe alışır bu duygusallıktan kurtulurmuyuz?
Seren :
18 Haziran 2012 | 20:36Ne kadar cabuk gecti seneler Erin’cigim. Ben de cogu kisi gibi, dogumundan itibaren senin hayatini yakindan, buyuk bir zevkle takip ettim. Her ne kadar seni hic gormemis olsam da, anneciginin sicacik yazilari sayesinde seni birazcik taniyabildim. Ogretmenlerinin yazisi beni duygulandirdi. Fotograflarin cok guzel ama yorumlarin onlardan daha da guzel. Sana tum hayatin boyunca basarilar diliyorum.
Biranda :
19 Haziran 2012 | 17:24Annesini seven, koruyan adam topluma faydali adamdir benim gozumde:).
Bravi a te, bella famiglia! Mi raccomando Erin, non cambiare mai- o cambia solo per meglio.
Auguroni!
1anda
Oznur :
22 Haziran 2012 | 15:58Ayca hn merhaba.sizden bir ricam olacak.etiler tarafinda oturuyorum. Onerebileceginiz anasinifi-anaokulu varmi. Oglum 2008 li. Ve napicami bilmiyorum. Lutfen onerilerinizi paylasin.
Ayça Oğuş :
22 Haziran 2012 | 19:38Öznur hanım merhaba.. sanırım 2008 lilerin anasınıfına gitmesi gerekiyor bu sene hangi ay seneye 1. sınıfa başlayacaksa gideceği okulun anasınıfına verin derim ama yuvaya vermek istersneiz bütçenizi bilmiyorum ama http://www.kucukdahi.com/index.php?lang=tr arkadaşımın kızı burada ve çok memnun .. sevgiler
eda :
25 Haziran 2012 | 18:37Ayça hnm merhaba
öncelikle erin’i tebrik ediyorum.
Size danışmak istediğim bir konu var kafam çok karışık ne yazık ki çevremdekiler benim kadar ince düşünmüyorlar ve takıntılı bir insan oluyorum sizinde beslenme üzerinde çok durduğunuzu biliyorum. Şimdi kreşler çok fazla bu konuya dikkat etmiyorlar.Bir yer buldum oranın menüsü daha iyi gibi ama orasıda ayçiçek yağı kullandıklarını pilavlarını teremyağ la yaptıklarını söyledi ki ben evime 2sinide almam sizce ne yapmalıyım ya da siz nelere dikkat etdiniz? çok teşekkür ederim
Yapıncak :
2 Temmuz 2012 | 21:42Ayça ne kadar geriden geliyorum. Bu yazıyı şimdi gördüm, nasıl gözlerim doldu. Canım benim, iyi kalpli prensim. Bu kapanış kadar güzel başlangıçlar diliyorum Erin’ciğime, kaygılısınız, sonuna kadar da haklısınız ama her şeyin güzel olacağını hissediyorum. Çok öpüyorum ikinizi de.
burcukusu :
4 Ağustos 2012 | 02:44yazinin her satirini gozlerim dolu dolu okudum ve
“her zaman bir elim arkasında düştüğünde tutabilecek mesafede kalabilmek istiyorum.. ” cumlesini okudugumda bosaliverdi tum yaslar gozumden…Benim de kizim icin tek dilegim bu…
Tebrik ederim Sevgili Ayca, gozleri gibi piril piril Erin’e basari ve en onemlisimutluluk ve saglik dolu bir okul yili diliyorum…
Sevgiler:)