Son yıllarda bütün yazılarım ” bir süredir yazmıyorum” cümlesiyle başlıyor değil mi ? yazmıyorum değil yazamıyorum. O kadar dağınık ki kafam ve yerleşmeye çalışılan yaşam, ben kelimeleri toparlayıp cümlelere çeviremiyorum. Biraz sessiz kalma ihtiyacı belki biraz susma ihtiyacı. Biraz önce pekmez yapmak için üzümleri süzerken her şeyi bırakıp klavyenin başına...
Herkes ve her şey yerini bulmak için doğru zamanı bekliyor.. her şey olması gereken zamanda ve şekilde oluyor ve her ne oluyorsa bir kapı kapanıp diğeri açılıyor ve sen hazır değilsen henüz bir şey kapanıp açılmıyor, kapandıysa kapılar sen hazırsın yeni kapılara yeni yollara diye oluyor. Hoş geldin Eylül!Zor geldin,...
Sabahları yoga günaydın diyoruz hayata ve sonrası rüzgar güneş yürüyüş traktör üzüm boyalar renkler Kampa Gidelim mi Baba yaz kampları standart bir gün.
Uzun bir ara oldu evet. Ekim ortası yola döküleceğiz diye bir yazı yazıp sonra susup kaldım biliyorum üstelik dönüp geldik ve oldukça tatsız günler içinde olduğumuz şu dönemde keyifli bir yazı yazmak her ne kadar “hayat devam ediyor elbette” desem de içimden gelmedi lakin biz de Ekim ortası yola falan...
Bir önceki yazıda anlattığım gibi uzun bir bekleyişin sonunda 26 Kasım 2016 sabah saat 05:30 uyanıp yola çıktık. Önce İkitelli’den karavanı almak gerekiyordu. Karanlığın içinde ve hava buz gibiyken ve karavanı Alpay arabaya bağlarken ” ne yapıyoruz ya hu” diye sormak için geç kaldığımı fark ettim. Planlamanın yaklaşık 2 ay...