Çok sevdiğim arkadaşlarımın çok sevdiğim yazılarını burada saklamak istedim bundan sonra =)
“bir sürü insana iyi geldim. Bunun yanı sıra, birçok insanı incittim. En incitmeyi istemeyeceklerimi dahi.
Bazılarını incittiğimin, ne öncesinde ne de sonrasında, farkında oldum.
Bazılarında, farkında olsam bile, elimden başka türlüsü gelmedi… Üstelik defalarca kez… Gelmiyor. Şimdilik.. ya da bir ömür gelmeyecek, bilmiyorum. Bunu kabul, hem kalbimi çok acıtıyor hem de hiç olmadığı kadar büyütüyor.
Bazılarını kızdırdım.
Bazılarını hiç kimsenin duymadığı kadar duydum, kimsenin görmediği kadar gördüm… Bazılarıyla geri dönülemez yollara girdim.
Bazılarının hayatlarında dönüm noktası oldum.
Bazılarını hayal kırıklığına uğrattım. Bazılarını telafi ettim. Bazılarını edemedim… Bu hayat düzleminde, belki de hiçbir zaman edemeyeceğimi zar zor da olsa, kabul ettim. İçimden helalleştim.
Kimseyi incitmemeye, hak yememeye, kendince “doğruda kalmaya” ÇOKça dikkat verirken, hayatı kontrol edemediğini, elinden bu kadarını geldğini… Elinden dahasının gelmesi için bazen, bir kısım insanın kalbini yaralamaktan başka bir yolunun olmadığını görmek, insanı ne çok büyütüyor.
Diğer bir taraftan bakarsan, ne çok “küçültüyor”.
İnsan on-lar sayesinde, kendini gözünde daha az büyütüyor, çokça öğreniyor.. Hafifliyor.
Geride de olsa, her an, içinde, varlığını hissettiren bir sızı oluyor. Dikkat verdiğimde, bende, tam kalbimde. İnsan olduğumu hatırlatan, bir sızı.
Şimdi gel de; incittiğin herkese, hayal kırıklığına uğrattığın herkese, öfkelendirdiğin herkese, minnet duyma…
— berivanaslansungur