Sabah mutfak masasında kahvaltı hazırlarken beni okula yolcu etmeden önce annem “bugün kardeÅŸin gelecek evimize” dedi. Sancılar baÅŸlamış tabii o saat ben anlamadım durumu. Masanın oturduÄŸum yerini, tahta tabureyi,karşı apartmandaki balkonları hepsini hatırlıyorum.
Aynı gün okuldan çıkınca babam götürdü beni hastaneye. Dimdik saçlı bir bebek gösterdiler bana.
O gün saat 15:00 gibi ben abla oldum.
.

Sonra eve geldi 8 gün annem babamın ortasında uyuyup sonra çok ağlıyor diyip odama dönmüşüm. Bi zararı yok ağlamaktan başka dedim heralde.
.

1985 çok kar yağdı. Annem ben ve koca mavi gözlü ağlayan bebek kışı bir odada geçirdik.
Sonra hep beraber büyüdük.
.

Tüm bu olanların üstünden bugün 38 sene geçti.
Post bu kadar
.
karındaşım, annemin öbür incisi, oda arkadaşım, beni abla yapanım 🖤
İyi ki doğmuşsun yani o ilk 8 gün belki öyle düşünmedim hatırlamıyorum ancak sonrasına hakimim.