Biraz dinlenmeyi kendi gözümde hak ettiğimi düşünüyorum.. Yoğun geçen bir kış, hızlı tempoda bir yaz ..artık biraz mola.. “anneee kulübe gel sana nasıl yüzdüğümü göstereceğim” dediğinde kalbimde sızı ile bilgisayarın başına döndüğüm günden beri tatilde elimi sadece “tatil güncesi” yazmak üzere bilgisayara süreceğim konusunda telkin ediyorum. Ancak işin en güzeli...

neler yapılır? Özlem giderilir..:) Bu hafta Erin hep evde! Özlemişim.. ama alışmışım da günlük rutine.. yine de umurumda değil.. sabah kahvaltı yapmayı, beraber el işleri yapmayı, parka gitmeyi, yemek yapmayı hepsini hepsini.. evet BEN BIRAKAMIYORUM bunları! Çocuğun şimdi her akşam yatarken” yatçaz kalkcaz potiye mi gidicez?” diye sorması muhtemelen benim...

En çok neyi özlediğim konusunda çeşitli cevaplarım var: mesela dağa gitmeyi özledim, uzun yürümeyi, sırtımda çanta taşımayı,gitmeden önceki hazırlığı. Ne var ki ruhumun gücü henüz hazır değil ki pek yapamıyorum. Bir de elime fotoğraf makinemi alıp da yollara vurmayı özledim kendimi, amaçsızca. En çok da Eminönü – Beyoğlu hattını.Hamileyken “yaparım...

Olmak isterim diye çok önce düşünseydim ama gerçekten çookk önce doktor olmak isteyeceğimi çook sonraları fark ettim.. Öyle ilkyardım eğitimleri falan da kesmedi ya beni..her ne kadar doktor arkadaşlarım”deli misin yahuu” dese bile.. geçmişte bir doktor şimdi ise genetikçi olmayi dilerdi bu gönül.. olsun .. fotoğraf çekmeye başladım ya.. ne...

Severek takip ettiğim bloglar, merak ettiğim ve  keyifle okuduğum bloggerlar var girdim gireli bu işlere.. Bir tanesi Devletşahtır birçoğumuzun bildiği. Bir de dergisi vardır ya Yemekname, işte  Nisan sayısında haber bölümünde Fikir SahibiÇocuklar, İşte fotoğraflarda ben :=) Hem de 23 Nisan sebebiyetiyle çocuk yemekleri.. Daha önce bir dergide daha fotoğraflarım...