Bu sabah eve geldim oğlumu okula yolcu ettim ve sonra uzandım. Bu kız geldi göğsüme yattı. Pek sokulmaz böyle, çok nadir hele böyle tam göğsüne yatmaz kimsenin. Alpay adada co vid geçirdiği ve 15. Gun hastaneye Çanakkale’ye sevk edildiği gece sabaha kadar böyle yatmıştı eli kalbimde yüzümde
.

Bu sabah oğlanı yolcu ettim ve sonra yatağına uzandım. Geldi, göğsüme uzandı, elini yüzüme koydu.
Ne kadar üzgün olduğunu biliyorum dedi yine.
.
Bu hafta çocukluğumun en büyük şahitlerinden biri olan Aygül teyzemi ebedî yolculuğuna uğurladık.
O rahat etti artık da biz burada kalanlar” kim şimdi bir kek yapıp kapıyı çalacak” sorusu ile baş başa kaldık.
Nazan ablam ne güzel yazmış:
“İnsanları severdin ve herkesi önemserdin; bir çift faydalı söz söylerdin, bir kek yapar götürürdün ama mutlaka ulaşırsın. Hafif tatlı sert üslubunla dokunurken karşıdakini incitmeden sarsan sözlerin vardı” diye.
O keki biz ne yapsak senin gibi olmayacak.
.
4 ocak 1977 gecesi hafif kar yağarken benim ayağımı herkesten önce gören teyzemin ayağını son gören olmak varmış. Tam da isteyebileceği gibi uğurlandı ve eminim bizim gülüşlerimize yukarıdan bakıp o güzel kahkahasını patlattı iki gündür.

Böyle hayat işte. Bazı anıların bazı kahkahaların ve bazı keklerin yeri asla dolmaz.
.

O eski fotoğrafta ben 4 Eloşum 3 yaşında sanırım. Bizim kızlar da genç bir fidan.
23 Ekim günü Google fotoğraflar bunu hatırlıyor musun diye paylaştı benimle. Kalktım kek karıştırdım birden o sırada annem haber verdi.
.
Şimdi dinlenebilirsin Aygül teyzem