Hayat bir acayip.. 70 milyon//belki daha fazlası//bir ülkede yaşa..bir uçak kalksın Hollandaya 150 kişisi içinde olan..sonra kalkıp da düşsün..9 kişisi ölsün gerisi kurtulsun.. kurtulamayanlardan biri de gelsin bizim yakınlarımızda olsun!! bu nasıl bir olasılık!! olası işte.. hiç aklına gelmiyor insanın yolcuların adına bakmak.. iki gün geçiyor bir haber: biliyor musun...

Özgürcüm cevaplıyorum :=) Bu aralar 2 yaş dönemin belirgin bir şekilde yaşıyoruz.. biraz Arnavutluğundan mı biraz Karadeniz kanından mı yoksa 2 yaştan mı karar veremediğim bir inatçılık söz konusu evet ama yine de korkulacak bir durum değil. Her zaman anne neye inanırsa o olur inancım ağır basıyor.. “benim oğlum 2...

Anneanne: “Erincim saat 10 oldu hadi bakalım artık yatağa giriyorsun” Erin: “Ben bügün uyudum” !!! Ayça araba kullanır,trafik sıkışık durdukları bir sırada arkadan Erin: “Annemuuu bak abla bagsbani bapıyooo” ( Anne bak abla bugs bunny yapıyor ) yani otelin önüne engelli iniş çıkış yokuşunda kayma oyunu oynayan kızdan bahsediyor. Yine...

Son zamanların favori oyunu.. “anne mum yak iiki dodun bapçam ben” 50 kere mum yakılır mı?? hadi yakıldı 50 kere söndürme gücünü nerden buluyorsun be oğlum!! hadi 50 kere söndürdün her seferinde “iiki dogdun” diye tüm aile fertlerine ve arkadaşlarına tekrar tekrar şarkı söyleme gücünü??

FOTOĞRAF Dört kişi parkta çektirmişiz, Ben, Orhan, Oktay, bir de Şinasi Anlaşılan sonbahar Kimimiz paltolu, kimimiz ceketli Yapraksız arkamızdaki ağaçlar Babası daha ölmemiş Oktay'ın, Ben bıyıksızım, Orhan, Süleyman efendiyi tanımamış Ama ben hiç böyle mahzun olmadım; Ölümü hatırlatan ne var bu resimde? Oysa hayattayız hepimiz Melih Cevdat Anday 2004 yılında...