6

Başlık yok: BULAMADIM

Aslında ne yazacağımı da.. ama yazmak istiyorum..

Yine her zaman olduğu gibi harika yön bulma kabiliyetim ile kayın-annemlerden çıkıp eve gelirken, gecenin 10’unda kendimi bayrampaşa cezaevi tabelası ile karşıkarşıya bulmuşken, arkada Erin uyurken, gecenin karanlığında yolumu bulmaya çalışırken birden fark ettim ki o an yaşadıklarımı kafamda bloguma yazıyorum; bunu ben hep yapıyorum.. o anda kafamdan yazı geçiyor eve geldiğimde hepsini kaybediyorum.. aslında bunlar değildi kafamdan geçenler.. yolumu kaybettiğim anda aklıma neden bir blog tuttuğum geldi. Sonra dünü düşündüm hatta önceki günü .. bu arada ABİLA‘nın bloguna bir göz attım: benden önce yazmış herşeyi..

Bu yaştan sonra güzel arkadaşlıkların kurulamayacağına hatta geçmişten gelenlerin artık teker teker yok olduğuna inandığım bir zamanda bu blog bana bunun olmadığını gösterdi. Tamam geçmişten gelenler yok olmaya kısmen yüz tuttu ama yenileri yerlerini alıyorlar yavaş yavaş hayatımda…

Sema’nın geçen gün söylediği gibi:
çünkü insanlar değişti… Durdukları yerler değişti… Sesleri değişti… Aynı kalmalarını istemek hata mıydı acaba? Bilmiyorum. Çok zamandır, hayat farklı akıyor sadece… ” -Sema izninle-

Erin’in çok güzel arkadaşları oldu.. anneleri de benim.. yukarıda bahsettiğim arkadaşlarım işte..bir de yüzünü görmediklerim ama sık sık konuştuklarım,görüşüp hatta bazen sadece bir kere görüşebilip, : benim türümden olup hayatlarını devam ettirenler ..

Fotoğraf çekiyordum.. tarzım oluşmaya başlamıştı birden 180 derece döndü.. göz hizama değil göz hizamın altında kalanlara bakmaya başladım objektifimden;daha renkli kareler çıkmaya başladı,daha eğlenceli oldu deklanşöre basmak.

Arada beni de çekenler oldu tabii ..:)

“hadi hadi aktivite ayağına çocuğu çalıştırıyorsun” diye dokunduranlar olsa da hayatımı,zevklerimi,hobilerimi oğlumla paylaşarak büyümeyi,büyütmeyi öğrendim.

Onunla eğlenmeyi, çocuk olmayı öğrendim.. anne olmak yaşlanmamak demekmiş..yeniden hayatı baştan öğrenmeye başladım..

Hatta öyle ki dün baktım Erin’i postalayıp arkadaşımla tahtıravallide eğlenmeye yeltendim..

İşte böyle..uzun uzadıya yazabilirim, saat gecenin 1’i oldu ve sabah kaçta büyümeye devam edeceğimiz belli değil..

Dünden tadı kalan “elmacıklar” ve dökülmeden önce son gösterisini yapan yapraklar..

Paylaş :=)

Yorumlar (6)

  1. Yanıtla
    Ayse Sule :

    Ayca’cim, ben de farkettim ayni seyi gecenlerde; yasadiklarimi sanki ayni anda bloguma karbon kopyaliyorum, ama genelde benim de karbon kagidim silik cikariyor yasananlari:))

    Sen de, seni cekenler de, ne guzel resimler cikarmis ortaya. Ellerinize saglik. Ve Erin efendi hanim kizimizla ne kadar da ilerletmis isleri oyle:P Ikisi de cok sirin masaallah.

    Bir de merak ettim. O miniklerin hepsi de ayni monuden mi yiyor yoksa herkes kendi getirdigi mamayi mi goturuyor:) Ali Kerem genelde baskalarinin yemeklerine saldirir; kendi yemegi en sevdigi bile olsa tenezzul etmez boyle toplu yemek yeme ortamlarinda.

  2. Yanıtla
    yapıncak :

    Ben de yazacak yorum bulamadım. Sadece böyle güzel ve samimi yazılar gözümü dolduyor işte…

  3. Yanıtla
    Çiğdem Göksen Eryaşar :

    süper yaaa yazdıkların insana umut yüklüyor.Bu, olan arkadaşlığı koruma,yenisini bu saatten sonra -aynı,içten,çıkarsız- bulma bizim çok sık konuştuğumuz mevzu kocacımla, bizim bam telimiz yani 🙂 ve üstüne basmışsın birebir :)eski dostlarla her buluştuğumuzda aferin bize diyoruz :Pp
    ben de sonunda sizlerden feyz alarak bloğumu açtım :))buradaki arkadaşlığınızı,paylaşımınızı ve yalnız olmadığınızı görünce bi aferini de ben hakediyorum. İyiki açmışım diye..

    bu arada fotolar da süper/eğlenceli :))

  4. Yanıtla
    Sabahnur :

    Senin gibi tatlı bir annenin, blog arkadasları olmasa da arkadassız kalacagını dusunemem..
    Bloglar hayatım(a)/ıza gerçekten güzellikler,yeni dostluklar katıyor,ufkumuzu açıyor,yeni bilgilerle donatıyor vs vs.. inşallah ,katkıları hep güzellik olur..

    Bu arada sarı uzun saçların da ,sana ne çok yakıştığını söylemeden gitmicem işte:)

  5. Yanıtla
    merve :

    Ayca,
    Saclarin cok guzel olmus, Nurettin Teksan ve Bagdat caddesi donemindeki seni hatirlatti bana 🙂 Maviler kirmizilar da pek yakismis. Her ne yapiyorsan devam, iyi gelmis, belli 🙂

  6. Yanıtla
    Neslihan :

    Merhaba Ayça,

    Anne olduktan sonra bu galiba hepimizin basına geliyor…Arkadasının da dedigi gibi eski arkadaslarımızın durdukları yerler ama asıl bizim annelerin durdugu yerler cok degisti 🙂 Ben bu degisimden gayet memnunum gerçi.Ama aynen senin gibi, ben de bu saatten sonra dostu nerden bulacagım diye dusunurken hic ummadıgım dostluklar buldum 🙂 Oglumun arkadaşlıkları, annelerin arkadaşlığını yarattı 🙂 İşte bu yavrular böyle herşeyi güzelleştirebiliyor 😉

    Bu arada cok guzel bir blog, oglumla oynayabilecek bir suru yeni oyun, bir suru yeni fikir buldum, ellerine saglık

Yorum bırak