İlk uzun yürüyüş…
Dün ilk defa sokakta uzun bir yürüyüş yaptın..ben inanamayan gözlerimle seni seyretmekten başka bir yol bulamadım..
İlk ayakkabılar ve 10′u bitirirken..
Bu yürüme işi ilerlediği için biz de annemle çıktığımız bir yürüyüşte Erin’e ilk adım ayakkabısını almaya karar verdik.. evde yine çoğunlukla ayakkabısız patikleri ile gezecek ama dışarıya çıkarken artık ayakkabı giyecek 🙂 Patikler bobux, çok memnun kaldım ben bunlardan; kaymıyor ayağından çıkmıyor en önemlisi Erin itiraz etmiyor. Ayakkabıları ise Kifidis: ilk...
Doldu taştı günler…
Pazar günü Ahulara kahvaltıya gitme maceramızı bir hafta kadar neredeyse evden uzak yaşamakla sonlandırarak kendime inanamadım..:) Pazar sabahı bir yere kahvaltıya davetli olunca insan cumartesi sabahı evden çıkıp çarşamba akşamı döner mi?? Döner.. Ayça insanı bu döner…Dinlenmiş,manikürlenmiş,saç bakımlanmış,kocasıyla gezmiş,depresifliğini boğaz köprüsünden aşağıya atmış olaraak evine döner… Erin paşam çok büyük...
Beklediğim kar geldi…
Kendimi bu beklenti ile oldukça bencil hissediyorum bazen.. ne zaman çok kar yağmasını istesem önce çok sevinip sonra da evsizlere,yakacakları olmayanlara karşı vicdani bir suçluluk duyuyorum ama kış karsız olmuyor her ne kadar lapa lapa yağmasa da bu sefer yağışını seyretmek içime huzur veriyor; tabii sıcak evin penceresinin arkasından huzur...