Aylar önceydi.. henüz Burcu İstanbul’da yaşamıyordu üstelik ben İstanbul’da yaşayabilme ihtimali olduğu bile bilmiyordum, Ankaradaydı!Yoga yazıları ile tanışmış ve okumaktan keyif alıyor arada yorum da bırakıyordum. Bir gün çocuk yogası dersleri verdiğini fark ettiğimde, bugün bloguna yorum bıraktığını düşünüp ırım tırım arandığım ama sanırım mail ile konuşurken belirttiğim bir cümle...

Sonunda gün geldi çattı! Shavasanada aklımdan geçen tek bir cümle vardı: “hayatımda yanında olmaktan yüzümde güller açan …” yok yok cümle böyle değildi. ” hayran hayran baktığım, yüzüme yanında olduğumda anlamsızca şapşal bir gülümsenin konduğu, içinden çıkan güzel ışığın yanında durup da biraz aydınlanmak istediğim nadir insanlar var hayatımda! ve...

Yoga dediğin vücudun, zihnin ve ruhun mükemmel uyumu ve bütünleşmesidir de çocuklara bunu nasıl anlatırsın da yoga yaptırırsın benim beynimin almadığı bir noktadaydı. Unutmadan eklemeliyim ki yoga sınıf, inanç, renk, ırk, cinsiyet ve yaş ayırımı olmayan, tüm insanlığa açık olan kültürel ve spiritüel bilgi dalıdır. ~alıntı~ Yoga yapmak için illa...

Parmaklarımın olmadığını hissettiğimi yazsam bu gece hissettiklerimi anlatmaya başlamak için doğru bir nokta olur muydu bilmiyorum. Sadece parmaklarımı değil ellerimi, sırtımı, bacaklarımı daha da ileride karnımın içindeki sert duran bir şeyleri yok sayıyorum derin bir uykuya geçmeden önce. Nasıl bir içsel yolculuğun içindeymişim ve nasıl bu noktaya gelmişim ben de...

  İşim var, yetiştirmem gereken fotoğraflar, toparlanması gereken dosyalar, kendimle savaşıyorum 18:30 dersine mi gitsem 19:30’a mı yoksa bugün de mi gitmesem yarın giderim, yok yok dün de gidemedim, kaldır popoyu Ayça!! 15 dakika sonra salondasın hem de yürüyerek diye kendimi ittiriyorum. Havada bahar kokusu olsa da hala akşam üzeri...