adada olsaydım bugün bahçede bir ateş yakardim oysa İstanbul’dayim lakin sabah derse elinde “yedi dükkan supruntusuyle” gelen @cocogino bir tatlı cadı edasıyla evi ve hepimizi arındırdi.sen de yap bugün.kötü gözükötü sözüartık sana hizmet etmeyenitaşımak istemediğin bir duyguyu bir düşünceyibir alışkanlığıo her neyse evlerden ırak etyeni ay etkisinde olabiliriz bırakmak yerine...

Evimizi yaparken bizimle birlikte çatıya yerleşen bal arılarının bize hediyesi.Gözünü sabah bal olmadan açamayan bir ana-oğul için hayatın çok kıymetli hediyesi.Dün kovanı taşımak için çalıştı Alpay ve taşımamaya karar verildi bir kısım petek alınıp gerisi kovanın yaşaması için bırakıldı. Çatımızda bir kovan var ve sanıyoruz önümüzdeki 3 sene birlikte yaşayacağız....

seni tanıyabilir miyiz? mesleğin, yaşın, hayata bakış açın. Anneyim, fotoğrafçıyım, yoga yol göstericisiyim. 40 yaşı doldurmak 41. seneye kucak açmak üzereyim. Hayata sadece bir adet olduğunu hatırlayarak bakmaya çaba sarf ediyorum. Eşinle nasıl tanıştın? 2000 yılının Ekim ayında Menekşe Yaylasında  Çocuğun ne zaman dünyaya geldi ve ne şekilde ve nerede?...

Son yıllarda bütün yazılarım ” bir süredir yazmıyorum” cümlesiyle başlıyor değil mi ? yazmıyorum değil yazamıyorum. O kadar dağınık ki kafam ve yerleşmeye çalışılan yaşam, ben kelimeleri toparlayıp cümlelere çeviremiyorum. Biraz sessiz kalma ihtiyacı belki biraz susma ihtiyacı. Biraz önce pekmez yapmak için üzümleri süzerken her şeyi bırakıp klavyenin başına...

Herkes ve herşey yerini bulmak için doğru zamanı bekliyor.. herşey olması gereken zamanda ve şekilde oluyor ve her ne oluyorsa bir kapı kapanıp diğeri açılıyor ve sen hazır değilsen henüz bir şey kapanıp açılmıyor, kapandıysa kapılar sen hazırsın yeni kapılara yeni yollara diye oluyor.Hoşgeldin Eylül!Zor geldin, kırarak geldin, kapıları kapatarak...