Merhaba! Ne yoğun bir 2017 geçti hatta 2016, 2015! Bir yere kök salmak ( belki de salamamak) üzerine kurgulanmış karmam ve ben! Her sene “WISH LİST” yazıları yazan ben bu sene bir duruyorum. 1 sene ara verdikten sonra 2017 dilekleri yazıma hoşgeldin! Geçen sene ne dilemişim diye bakarken bu meseleyi...

adada olsaydım bugün bahçede bir ateş yakardim oysa İstanbul’dayim lakin sabah derse elinde “yedi dükkan supruntusuyle” gelen @cocogino bir tatlı cadı edasıyla evi ve hepimizi arındırdi.sen de yap bugün.kötü gözükötü sözüartık sana hizmet etmeyenitaşımak istemediğin bir duyguyu bir düşünceyibir alışkanlığıo her neyse evlerden ırak etyeni ay etkisinde olabiliriz bırakmak yerine...

Evimizi yaparken bizimle birlikte çatıya yerleşen bal arılarının bize hediyesi.Gözünü sabah bal olmadan açamayan bir ana-oğul için hayatın çok kıymetli hediyesi.Dün kovanı taşımak için çalıştı Alpay ve taşımamaya karar verildi bir kısım petek alınıp gerisi kovanın yaşaması için bırakıldı. Çatımızda bir kovan var ve sanıyoruz önümüzdeki 3 sene birlikte yaşayacağız....

seni tanıyabilir miyiz? mesleğin, yaşın, hayata bakış açın. Anneyim, fotoğrafçıyım, yoga yol göstericisiyim. 40 yaşı doldurmak 41. seneye kucak açmak üzereyim. Hayata sadece bir adet olduğunu hatırlayarak bakmaya çaba sarf ediyorum. Eşinle nasıl tanıştın? 2000 yılının Ekim ayında Menekşe Yaylasında  Çocuğun ne zaman dünyaya geldi ve ne şekilde ve nerede?...

Son yıllarda bütün yazılarım ” bir süredir yazmıyorum” cümlesiyle başlıyor değil mi ? yazmıyorum değil yazamıyorum. O kadar dağınık ki kafam ve yerleşmeye çalışılan yaşam, ben kelimeleri toparlayıp cümlelere çeviremiyorum. Biraz sessiz kalma ihtiyacı belki biraz susma ihtiyacı. Biraz önce pekmez yapmak için üzümleri süzerken her şeyi bırakıp klavyenin başına...