Sabahtan beri aklımda dönen bir cümle için yavaşça bir papatya çayı demledim gece 1 de kalkacak otobüse gitmeyi beklediğim şu saatlerde kendime, toparladığım çantaların arasından bilgisayarı çıkartıp aklımdakileri boşaltmak istedim: Telaş etmeden acele etmek.Dün tanıştığım Renkli Fikir Kumbaran adlı kitabın yazarı Özge’nin yazılarından birinden aklıma takıldı. Dün kendisiyle tanışacağımı bilmeden...
Instagram öncesi diye bir şey vardı hayatımızda. Notları klavyenin ucundan kendi kişisel sayfalarımıza aktardığımız, okurken kendimizden parçalar bulduğumuz, altına yorumlar bırakarak paylaştığımız. Şimdi hayat daha hızlı üstelik 24 saat yayında kalan minik notların içine hızlıca sıkışıyoruz. Her instagram gönderisi yaptığımda “bunları blogda yazmalıyım” diyorum yine de atlıyorum. Şimdi biraz vaktim...
Akıntıyla birlikte akmalı. Açıklanamayanı kabullen. İnanılmaz olduğu için inan. Kim anlamak nedir ilgileniyor ki zaten? Kimin buna ihtiyacı var? Eğer üzerlerinde düşünmezsen birçok şey daha iyi bir anlam ifade eder. Belki hepimizin beyninin bir kısmını çıkartıp alırlar ve gerçekten de basit birer hayat süreriz.”~içdeniz Balıkçısı Ursula K.
