“Yağmur var İstanbuldaa” diye devam edesim geldi oysa güneş kaç derece belli değil ancak hafif ve serin esen bir rüzgar var. Erin tarafından kapıda uğurlanıp evden çıktığım bu hafta ikinci gün..çok sevecen uğurladığını söyleyemeyeceğim, anne “atta” gidince pek de mutlu olmuyor çünkü kendisi de “atta” gitmek istiyor derdi ben değilim...
Sıcak.. çok sıcak.. evlere sığamıyoruz.. ama ben yoruldım artık; gezmekten,tatilden.. ayıptır söylemesi!!.. evimi özledim ..çok çok..uzun süre evden ayrılınca herşey birikiyor, bir de yardımcım çalıştığı ev ahalisi ile Bodruma tatile gidince!!.. ütüsü,camları,tozu v.s birikiyor: evime dönmek, düzenime kavuşmak, kafamda biriken iş kaygılarımı sıraya sokmak istiyorum..şimdi evimdeyim..iki günde ancak toparlandım, Erin’i...
Dün akşam mahallemizde Şişli Belediyesinin yeni bir aktivitesi başladı.. Feriköy İlköğretim’in bahçesinde ve buna dahil 7 okulda her akşam ücretsiz çocuk oyunu sergilenecekmiş. Saat 18:30 gibi müzikler başladı bizde Erinle beraber attık kendimizi okul bahçesine.. oyunlar saat 21.00 de başlıyor.. önce geç geldi çocuk oyunu için ama yaz vakti normaldir...
Bir babalar günü.. 2 gün önce 13 günlük aradan sonra babasına kavuşan bir çocuk.. “aman beni yine bırakır mı? “ korkusu ile uykusunda bile gözünü açıp “ baba” diye sayıklayan bir Erin.. Cuma günü akşam üzeri Alpay geldiği zaman Erin’in suratı kıpkırmızı oldu.. “yaa niye ki krem de sürdüm nasıl...
Yazdıklarımı okudum şöyşe bir baştan, geldiğimizden beri ne çok şey değişmiş onu fark ettim: Erin 10 günde inanılmaz büyüdü ve ben artık yavaş yavaş İstanbul’a dönecek olmanın endişesini taşımaya başladım. Yarın Alpay geliyor.. bende bir heyecan sanki ilk kez buluşmaya giden sevgili gibi, kolay değil ilk defa bu kadar ayrı...
