Gözümde uyku, yol yorgunu tatil sarhoşu: çamaşırlar mı önce yıkansın evin tozu mu alınsın herşey bırakılıp evin özlenen kokusu içe mi çekilsin bloglar mı gezilsin e- mailler mi silinsin alınan 3 kilonun hesabı yarın sabaha mı bırakılsın Erin’in hala akamayan minik burnunu nasıl açarım diye kara kara mı düşünülsün Eve...
Eskidenmiş ada vapuru, biz vallaha rahat rahat deniz otobüsüyle yarım saatte gittik.Bebek hayatı değiştirmezmiş : Yalan!!! aman ya huysuzlanırsa şimdi haftasonu vapur kalabalık,hava sıcak elde bebek çantası yedek çantası arabası vesairesi vesairesi.. yok yok biz en iyisi “kilimalı” denizotobüsünü tercih edelim belki ileride ada vapurunun yandan çarkının yanından beraber martılara...
Biraz yorgunum.. tamam söylenmeyeceğim ama 1 haftadır ne yazmak ne çizmek hiçbirşey gelmiyor içimden.Daha bu posta başlamadan sabah sabah yüzüme gülücükleri konduran Bilun‘a kocaman bir teşekkür etmek istiyorum. Neden mi??Aşağıdaki görsele tıklayın hele.. Ellerine sağlık.. çok incesin çok şekersin çok çok çok….. 1 haftadır hiçbirşey yazmadığımı fotoğraflara bakarken fark ettim...
Bir hızla akıp gidiyor hayat. Bir önceki postumda “geçen gece düşündüm ki” dedim.. kaldım orada..bir türlü vakit bulupda klavyemin başına oturup şöyle bir döktüremedim. Bugün yine ne zaman saat 17:30 oldu bilemedim.. akıyor ki nasıl bir akmça şelaleler böyle hızla akmıyor bu dünyada,akşam Alpaya “hoşgeldin” diyorum sonra birden sabah “güle...
O kadar çok şey birikti ki yazacağım ne başlık atsam bilemedim. Yoğun bir haftasonu ve iki gündür kafamı yastıktan kaldıramama bir de Alpay’ın bilgisayarın anakartını değiştirme hevesi eklenince ancak blogumun başına geçebildim. Günlerdir evedeyim diye haykırırken bu hafta sonu sürekli dışarılardaydım ama ı-ıhh işe yaramadı yine bunalımlardayım. Kafamı yastıktan kaldıramama...