Yeni bir haftaya günaydın.#lgs bittiğine göre yavaştan yaşamsal değişiklik için de hareketler artacak şimdilerde. Malum lise için bir şehire geçeceğiz. O şehir kısmetse Çanakkale. Daha dün gibi #bozcaada da yaşıyoruz artık hoşçakal İstanbul diye yazışlarım oysa koskoca dört sene bitti. Atatürk heykelinin önünde bacaklarının arasında bir kedi ile 10 yaşında bir çocuk var...

Tabii ki kendime çiftçi diyemem ayıp ederim lakin verilen emeğin, sabırın, beklemenin, bazen hüsranın çoğu zaman hasat mutluluğunun, bir sonraki döngü için tohum ayırmanın, birini toprağa verirken bir sonraki mevsimin gelişini planlamanın v.b bir çok eylemine şahit olduğumu yazabilirim. Bir kuru dalı toprağa saplayıp üzerinden yapraklar çıktığında çılgınlar gibi zıpladiğımi...

Dün akşam bir fırtına yağmur aynı zamanda bu gökkuşağı vardi. Doğanın Alpay’a hediyesiydi biliyorum.(fotoğrafı ben cekmedim). Sabah uyandığımda aklımda şu vardi: Sonra o fırtına bittiğinde nasıl olup da onun içinden geçebildiğini, nasıl hayatta kalabildiğini tam olarak anlamayacaksın. Hayır, o fırtına gerçekten bitti mi bunun bile farkına varamayacaksın. Yalnız, tek bir...

Fotoğraftaki motifi büyük numaralı tığ ile örmüş ve de biraz önce hepsini sökmüş olabilirim. Bu numara tığ daha güzelmiş ama yandaki 6 motifi sökecek kadar delirmiş olamam, henüz. Bir oğlak olarak tabii ki de söktüm şimdi bir daha öreceğim aynısını aslında bu oğlak olmaktan daha çok yün miktarının giderek azalması...

Ne zamandır bekliyorum bizim Kırmızı’nın annesi doğum yapsın diye. Geçen sene bütün yaz misafirimizdi “Kırmızı” hatırlayan varsa. Dün sabah biraz hasta olduğum için uyumuşum o sırada Hamdi abi’m aramış doğuyor bebekler diye. Yetişemedimbugün ziyaret edebildim.Çok kelime var dilimde de kalbimdeki o canlı duyguyu ifade edemiyorum.Kucağımda uyuya-dalılışını, bacaklarından ellerimin içine atan...