Bugün oğlumun 2. yaş günü. Bir şekilde bu yazıya başlamak gerekti ilk cümlem bu oldu. Şimdi bu iki sene ne de çabuk geçti diye düşünüyorum. Sanki ilk günlerin, ayların tadını mı çıkartmadım, birşeyler mi eksik kaldı ne başa sarıp sarıp Erin’i yaşamak istiyorum ki her şeyi bırakıp hep yanında olma...

Ne yazacagimi bilemedim ki ben simdi.. Gunlerdir heyecandan ölüyorum da kimselere ses etmiyorum Bundan bir iki ay oncesinde bir oyun okulu açma fikriyle yola çikip son tahlilde kendimizi bir yuvada bulduk.. hizli çekim bir anlatim oldu bu ama işin doğrusu bu.. Bu yuva nedir, neresidir, biz ne oyun okulu açmak...

Eskisi gibi sık yazı yazamıyorum. Öncelikle merak edip mesaj atan sevgili dostlarıma teşekkür ediyorum: evet iyiyiz :=) İlk günler haftada 2 diye başlayan iş hayatı dört güne çıkınca değil siteye yazı yazmak notlarımı bile düzenli tutamaz hale geldim Bundan şikayetçi değilim, müthiş bir hayat dinamiği oldu bana ancak evde oturmak...

Bugün partilerimizin ilkine gitmek için sabah uyandık bir güzel.. mutlu mesut kahvaltı etmek için güne başlamışken herşey mutfak dolabının kapısına kafamı koymakla( aynen koymak vurmak hafif kalır diyelim ) başladı.. ailece kahvaltı ederken sabahın 9’unda kapı tıkladı bir baktım Irode.. e bu hafta bize gelmeyecekti ?? ıhhh… geçen hafta gelecekti...

Kış geldikçe güneşin ısısı artıyor sanırım..aralık ortasında bahar gibi bir gün daha geçirdik..gerçi güneş kaybolduğu zaman kuru soğuğu hissetmemek imkansız ama insan artık kış yaşamak istiyor şöyle karlısından.. umudum yılbaşı akşamına..