yavaştan evimize doğru hazırlanalım .. o kadar alıştık ki biz buraya.. herkes Erin’e ” dönücek misin İstanbul’a” diye soruyor bizimkisi: “Ben Gelibolu’da kalıcam” diyor..anlatıyorum .. ı-ıhh ” ben Gelibolu!da kalıcam amaaaa” diye cevap alıyorum.. nasıl olacak göreceğiz.. fotoğraf makinem yok 🙁 ne fena bir şey elim kolum eksik gibi!! 1...

Bir süredir ( anneler gününden beri yani aslında sadece 11 gündür ki bu yazı ne zaman biter onu da bilmiyorum) yazmıyorum. En baş neden: canım istemiyor..daha sonra yoğunluk..işlerin artması (çok şükür)..bu yoğunlukta Erin’e eskisi kadar vakit ayırıp da birşeyler paylaşamanın kızgınlığı..panik yok yetişir ilkesini benimseyememiş olmam.. bilgisayarımın bozulması ve bir...

Terörün başındayım!! Bana olmaz.. nasıl davranırsan öyle cevap alırsın.. benim çocuğum uysal.. kitaplarda yazıyor diye bizde de olacak değil ya.. en kötü sakin atlatırız di mi canım..

Doğumgünlerini severim ancak kutlamayı değil.. yok kutlamayı da severim ancak her sene değil.. her sene de kutlayabilirim ama bilindik şekilde olmazsa.. alternatif herşeye varım.. yeter ki yıllardır yaptığımızdan farklı birşeyler olsun.. Büyük doğumgünleri genelde artık fix menü hesabından gidiyor, haz etmiyorum, katılmıyorum, asilik yapıyorum!! .. küçüklere bakınca evde ya da...

Bugün oğlumun 2. yaş günü. Bir şekilde bu yazıya başlamak gerekti ilk cümlem bu oldu. Şimdi bu iki sene ne de çabuk geçti diye düşünüyorum. Sanki ilk günlerin, ayların tadını mı çıkartmadım, birşeyler mi eksik kaldı ne başa sarıp sarıp Erin’i yaşamak istiyorum ki her şeyi bırakıp hep yanında olma...