Geçen haftasonu Erin ve pek tabii arkadaşları Pamuk Prenses ve yedi cüceleri seyretmeye gittiler. Erin için ilk olan bu tiyatro deneyiminde beklediğimden farklı bir sonuç elde ettiğimi not etmem gerekiyor. Oyun seçimi biraz karanlık olmasına rağmen müzikallik durumu kurtardı 🙂 cadı sahnelerinin karanlık olması acaba üstlerinde ne gibi bir etki...

Aslında çekim ile ilgili birkaç şey de yazmak gerektiğini düşünüp yazıyı genişleteyim dedim. Gerek benim gerek kardeşimin reklam tecrübelerimizden bu işin zor ve yorucu olduğunu bilmeme rağmen biraz eğlenebiliriz diye düşündüm ve bunun için 1.5 yaşını bekledim. Sonra tam vazgeçtiğim bir anda posta kutuma düşen bir mailin birkaç kere tekrarlaması...

Erin ilk defa bir deneme dersine katılıp öğretmen ile karşılaştı :D. Şimdi öğretmen yazmak garip geliyor ama ilk defa bizlerden başka tanımadığı birinin yönlendirmesi ile birşeyler yaptı. Çok hoşuma gitti çünkü bize eşlik eden ablamız /Ayça abla / ne derse yaptı arada piyanoya kaçması hariç. Sanırım Celloyu çok sevdi 🙂 çünkü...

Ayağımızın tozuyla durmadık daha.. geldiğimizin ertesi günü miniatürkle başladık haftasonu soluğumuzu ormanda dinlendirdik.. bu yorgunlukla ayağımı burktum yürüyemiyorum!! annem geldi Erin’e bakıyor..biraz dinleniyorum.. ayağımı burkmamış olarak dinlenmeyi tercih ederdim.. Bu sonbahar nedense biraz değişik geldi..biraz daha büyüdük -beraber-:Erin artık konuşuyor.. cidden konuşuyor..”babacım otur” falan diyor Alpayın oturmasını istediğinde..bugün tuvalet ile...

Fazla birşey değildi istediğim..biraz maillerime bakabilmek, belki bir kaç satır birşeyler karalamak, uzaktaki arkadaşlarıma iyi olduğumuzu haber verebilmek v.b.. ve bunları tatildeyken yapabilme lüksüne sahip olabilmek.. çok da uzakta değilmiş: cep telefonu denen icat bu işe de yararmış.. geç de olsa akla gelirmiş. ve bu tatil kuzum uyuduğunda el ayak...