Ayağımızın tozuyla durmadık daha.. geldiğimizin ertesi günü miniatürkle başladık haftasonu soluğumuzu ormanda dinlendirdik.. bu yorgunlukla ayağımı burktum yürüyemiyorum!! annem geldi Erin’e bakıyor..biraz dinleniyorum.. ayağımı burkmamış olarak dinlenmeyi tercih ederdim.. Bu sonbahar nedense biraz değişik geldi..biraz daha büyüdük -beraber-:Erin artık konuşuyor.. cidden konuşuyor..”babacım otur” falan diyor Alpayın oturmasını istediğinde..bugün tuvalet ile...
Fazla birşey değildi istediğim..biraz maillerime bakabilmek, belki bir kaç satır birşeyler karalamak, uzaktaki arkadaşlarıma iyi olduğumuzu haber verebilmek v.b.. ve bunları tatildeyken yapabilme lüksüne sahip olabilmek.. çok da uzakta değilmiş: cep telefonu denen icat bu işe de yararmış.. geç de olsa akla gelirmiş. ve bu tatil kuzum uyuduğunda el ayak...
Erin 10 Ağustos pazar saat 10:40 2543m Uludağ zirveden aşağıya bakıp bu fotoğrafı gördü. Katılımcılar: Alpay Oğuş, Ayça Oğuş, Erin Oğuş, Kaan Kurt Birkaç gündür o kadar heyecanlıydım ki gitmeyelim diye her türlü mızmızlığı yaptım; kolay değil 16,5 aylık bir bebek ile ilk ciddi dağ faaliyetimizi yapacaktık. Mızmızlıkta kazanamadım, Gittik,...
Bu oyun grubu fikrinin doğmasında enerjiye her zaman müteşekkir olacağımı düşünüyorum; çok güzel insanlar tanıdım ve tanımaya devam ediyorum.. Daha önce tanıştığım ama tanıma fırsatını bulamadığım Şebnem‘in arkadaşı Aslı’yı bugün güzel daveti sonucunda az da olsa tanıma fırsatım oldu.. güzel insan Şebnem güzel insan Aslı ve güzel insan ben 😀...
Sonunda ele geçirdi. Yemek yapmamı fırsat bilip sandalyeye çıkıp aynı benim gibi lapotopumu kullanıyor. Kendi fotoğraflarını görüp” ENİN hiiii ayyy” yapıyor..dahası yemek masasının sandalyesine çıkıp oradan masanın üzerine oturup bulduğu dergileri karıştırıyor..tırmanma devri hoşgeldin 🙂