Yazmayayım diyordum da vınn geçince elime yine dayanamadım. Ancak not düşülmesi gereken önemli bir konu var: Erin artık denizde kolluk kullanmadan bildiğin yüzüyor sayın okur! Gözlerime inanamadım. Çocuk boşuna bağırınmıyormuş “gel anne seyret ben nasıl yüzüyorum” diye. Öyle konuya pat diye girdim ama henüz tatile pat diye giremedik. Önce planlandığı gibi geldik Gelibolu’ya. Geldiğimizden beri
Anaokulu ararken neredeyse en başlarda sorduğum soruydu:
“sene sonu gösterisi yapıyor musunuz? ”
Elbette karşımdaki kişiler bunu istediğimi varsayarak:
“tabii tabiii elbette yapıyoruz” diye cevap veriyorlardı. Bense içimden ” hmm tamam otur sıfır” diyordum. Oldum olası sevemedim şu müsamere işini..hele ki yuvalarda. Oysa ben yuvaya giderken sanırım 4-5 yaşlarında kafkas oynamıştık, senelerce dolabımda saten kumaştan pantolonlarımı saklamıştım. 23
Benim için paskalya ya da ne olduğu çok fark etmez, eskiden beri renkli yumurtalara bayılırım! Ve bu sene oğlumla beraber yumurta boyamak varmış kısmetimde 🙂 Erin’in yuvasında da her bayramı kutluyorlar. Bu bahar 23 Nisan ile beraber bir da paskalya kutlamaları var ve bu kutlamalar dahilinde dün yuvaya yumurta boyama etkinliğine davet edildik biz aileler. Önce
İki gün önce sabah uyanmış ve gece 12 de yattıktan iki saat sonra uyanarak bugüne kadar büyük bir özel hastanenin bugüne kadar görebileceği EN DOĞAL bebeğin EN DOĞAL doğumuna şahit olduktan sonra, yüklendiğim adrenalin ile ertesi gün yani dün akşam üzeri saat 4’te Erin’i yuvadan alana kadar ayakta kalabilmeyi başardım. Aslında daha da başarabileceğimi ve
Ah pazartesi olsun neler edecektim ben sana BKM ve Pinokyo müzikali.. edeceğim hele dur sen.
Ah pazartesi olsun oğlum roller blade ustası olsun diyecektim.. diyeceğim hele..
Ah pazartesi olsun bütün hafta sonu yaymışlığın verdiği rehaveti atıp çalışacaktım..
Pazartesi oldu çalışma kısmına başlayınca ilk iki madde bugüne kaldı..
Bugünün işini yarına bırakma e mi sevgili okur..
Bir gecede çocuğun su çiçeği
