Ev yapımı oyuncaklara bir örnek daha yaptık. Alpay geçenlerde evde boya yapmak için kullandığımız 70*100 kartonlara bir araba yolu çizdi bende bugün  bunu genişlettim. Yolların başına Erin’in evini,anneannenin evini,dedenin babaannenin evini, arkadaşlarının evini, amcanın evini koydum sonra içinde yaşayanları çizdim.. bunları beraber konuşarak çizdik. Sabah oldu güneş çıktı hadi Erin...

“Benimle Oynar mısın Anne” web sitemiz açıldı.. yavaş yavaş geçmişe yönelik yazıları ekliyorum..

Ayağımızın tozuyla durmadık daha.. geldiğimizin ertesi günü miniatürkle başladık haftasonu soluğumuzu ormanda dinlendirdik.. bu yorgunlukla ayağımı burktum yürüyemiyorum!! annem geldi Erin’e bakıyor..biraz dinleniyorum.. ayağımı burkmamış olarak dinlenmeyi tercih ederdim.. Bu sonbahar nedense biraz değişik geldi..biraz daha büyüdük -beraber-:Erin artık konuşuyor.. cidden konuşuyor..”babacım otur” falan diyor Alpayın oturmasını istediğinde..bugün tuvalet ile...

Erin annemle markete gitmek için dışarı çıktı.Camdan el sallarken bana deliler gibi el sallayıp yukarı” babayyşş” diye bağıran  benim oğlum yüzüme çok sevimli bir gülümseme yapıştırdı.. Bir da hayatının hiç bir döneminde “babayşş” demeyecek ve ben bu konuşmalarını ne çok özleyeceğim ..

“Sonbahar geldi.. hüzün yaprakları dökülüyor” diye başlamayacağım… sonbahar benim için hüzün değil aşk mevsimi..sarının,kırmızının,yeşilin birbirine kavuştuğu,odun kokusu yayan ormanların aşkının mevsimi.. eylülleri sevmem bundandır.. kış uykusuna girmeden son bir gerinme gibi başlar …rüzgarlar eser,uçan yapraklar dans ederler… şimdi burada estiği gibi.. hani esme rüzgar deli deli aklım başımda değil gibi...