Nereden başlayacağımı bilemiyorum.. en aşağıda sonbahardan kalan karelerim var.. paylaşmak için henüz fırsat bulduğum, oysa ki kış geldi değil mi ? Hani şu çok sevdiğim sonbahar mevsimi vardır benim, yazılarım coşar taşar buradan..olamadı bu sene..en azından fotoğraflarıma bakın aşağıda..keyifle, kendim için çektiğim mantarlarım 🙂 Dün akşam senenin sonuna gelirken geçen...

Bir rüya .. Bu kadar yazıp bitirebilirim elbette ve sen sevgili okur aşağıdaki fotoğraflara bakarak rüyayı kendine göre yorumlayabilirsin. Ancak ben yine de kendi kelimelerimle anlatmaya çalışacağım. Tatilin ilk iki ayağı Gelibolu ve Assos’u  geride bırakarak Kaz dağlarının eteklerine çevirdik direksiyonu. Aslında Ege bölgesine gitmek yerine Karadeniz’in yaylarına mı gitsek pek...

Assos..”pi” tarihçesinin önemli merkezlerinden biri olan bu suyu, havası hareketli, ruhu dingin antik, romantik köşeden bahsetmemiş olmam buraya en son Erin’in bizimle olduğunu bilmediğimiz bir tarihe denk gelmiş olmasındandır. 5 sene önce zeytin ağaçlarına kurduğumuz hamakta canım sadece kavun ve yoğurt yemek isterken aslında Erin’e buranın bol oksijenini soluyormuşum. Erin...

Yazmayayım diyordum da vınn geçince elime yine dayanamadım. Ancak not düşülmesi gereken önemli bir konu var: Erin artık denizde kolluk kullanmadan bildiğin yüzüyor sayın okur! Gözlerime inanamadım. Çocuk boşuna bağırınmıyormuş “gel anne seyret ben nasıl yüzüyorum” diye. Öyle konuya pat diye girdim ama henüz tatile pat diye giremedik. Önce planlandığı...

Anaokulu ararken neredeyse en başlarda sorduğum soruydu: “sene sonu gösterisi yapıyor musunuz? ” Elbette karşımdaki kişiler bunu istediğimi varsayarak: “tabii tabiii elbette yapıyoruz” diye cevap veriyorlardı. Bense içimden ” hmm tamam otur sıfır” diyordum. Oldum olası sevemedim şu müsamere işini..hele ki yuvalarda. Oysa ben yuvaya giderken sanırım 4-5 yaşlarında kafkas...