Arkadaki çocuğun Erin olduğuna yemin edebilir ama ispat edemem çünkü o Ayça,12-13 yaşlarında ayağına annesinin terliklerini giymiş ama hala saçlar kısa bir erkek çocuğu gibi , önündeki salıncakta göbeği kare olmuş, çorapları tombul bacaklarını sıkmış, kıyafetleri tayt gibi sarmış çocuk dünyada gördüğü en güzel bebek kardeşi. Güneş vurmuş yüzlerine,ya annesi ya babası...
Bu sabah biraz kızgın uyandım,sebebini bulamadım sabah sabah. Kuşların sesini dinledim geçmedi, paskalya çöreğine vurdum ellerimi olmadı, dün Hamdi abiden süt almıştım yoğurdumu mayaladım kalanından sütlaç yaptım, çıkamadım mutfaktan, olmadı. Kızgınlık başıma ağrı sapladı neden başım ağrıyor diye dolandım bu sefer.Sonra pazar alışverişi geldi. Adada 2 haftadır pazar kurulmuyor,mavi masa...
Bugün 32 mart olmasın? Diye sormuş biri. Bana da Nisan 1 gibi gelmedi. Haftanın Çarşamba günü olduğunu pazar olduğu için hatırlardim adada, diğer günler yine zaman menfumu yoktu. Bugün pazar da yok, günlerden hangisi bir önemi de yok. Hava bahar diyecektim içeride soba yanıyor dışarı rüzgarlı güneş bulut arkasında ne...
Güne çok erken başlıyorum, uyku tutmuyor sabahlari, bir an önce kalkıp yaşama karışmak var içimde. Bu bu döneme ait değil son 3 yıldır kuşlar bile uyanmadan kalkıp sessizliği dinlerim lakin bugünlerde gün nasıl olacak merakıyla uyanıyorum. Bir kere haberlere bakıp bir daha bakmıyorum. Sevdiceklerimin iyi olduğunu duyup günlük rutine geçiyorum....
Bundan 15 – 20 gün öncesine geri dönüp neleri dert ettiğimizi nelere öfke duyduğumuzu neleri kafaya takıp içinde dönendigimizi hatırlayan var mi? Şimdi tek derdimiz hayatta kalmak, sağlık ve sevdiklerimizin güvende olması.Süreç bittiğinde _ki bitecek ne bitmedi bu yaşamda?_ hatırlamak üzere şuraya bıraktım bu sabah uyandığımda ilk gördüğüm görüntü ile...