Dün ilk defa bilinçli bir yaşta canlı canlı gördüğü nail amcaya söylediği ilk cümle :”aa ben seni televizyonda da gördümmm ihihihi” oldu :=) biz de gülüştük tabii : çok ünlüymüş bu nail amca da canım diye.. Suratındaki ifadeden şaşkınlığı belli oluyor da zaten. 🙂 Sadece bunu not düşecektim tam da...

Ben bunu unutmuştum fotoğrafları temizlerken aklıma geldi. Biz geçen haftalarda arka balkonumuzdan gökkuşağı gördük. Bir türlü kavram oturmayınca en sonunda” havayi çiçeği mi bu neden pat pat yapmıyor” diye sordu en son 29 ekim havai fişek gösterilerinden kalan masumiyetiyle :=) Sonra odasındaki anneannesinin yaptığı tablodaki filin üstündeki gökkuşağına gidip baktık...

Erin büyüdükçe ben daha ağlak bir anne oldum. Sakin bir bebekti Erin ve sanırım sakinde bir 2 yaş geçirdik. Mantıkla bir şeyi anlatırsan anlar sorun çıkartmaz. Buna güvenerek 3 çocuk daha yaparım yapmasına da aynı olamayacağı kesin:=) Konum bu değil. Sakinliğinin yanı sıra sevgi dolu ve de komik bir çocuk...

Çok şey birikti ama sonra.. sadece unutmamak için: Dün kapı çaldı ve bir postacı geldi : “Erin Oğuş lütfen” dedi. Elimle bacaklarıma dayanmış oğlumu gösterdim. Postacı gülümsedi : O zaman velisinden imza alalım! Oğluma ilk defa kendi adına bir posta geldi.. Teşekkürler Aşkın.. Şaşırdım kaldım kapıda :=)

Beni çağırıyor sanki burası: yaz yaz yaz!! Kafamda yine dönüyor kelimeler. Bu akşam işim erken bitti gidip yatsam ya! Yattığım yerde dönecekler. Aklımda duracağına bloğumda dursun varsın. Cumartesi için ne de güzel planlar yapmıştım: oğlumla canımla uzun zamandır yapamadığımı düşündüğüm bir aktivite yapmayı, arkasından Şebnemle Rumelifenerine bahçeye gidip sonbaharın nefis...