Bu Nicole ile ilgili son yazım elbet olmayacak henüz 1 haftamız daha var beraber! Mutluluk buna denir! 4 ders ve 1 tam gün ders yapmış olmanın hafifliğini ruhumda ve bedenimde nasıl da yaşattığımı anlatamam ama ama ama.. bir kaç kelime edesim var yoksa içimde büyüyecek bu hisler! Şu yukarıdaki fotoğrafın...

Aylar önceydi.. henüz Burcu İstanbul’da yaşamıyordu üstelik ben İstanbul’da yaşayabilme ihtimali olduğu bile bilmiyordum, Ankaradaydı!Yoga yazıları ile tanışmış ve okumaktan keyif alıyor arada yorum da bırakıyordum. Bir gün çocuk yogası dersleri verdiğini fark ettiğimde, bugün bloguna yorum bıraktığını düşünüp ırım tırım arandığım ama sanırım mail ile konuşurken belirttiğim bir cümle...

Sonunda gün geldi çattı! Shavasanada aklımdan geçen tek bir cümle vardı: “hayatımda yanında olmaktan yüzümde güller açan …” yok yok cümle böyle değildi. ” hayran hayran baktığım, yüzüme yanında olduğumda anlamsızca şapşal bir gülümsenin konduğu, içinden çıkan güzel ışığın yanında durup da biraz aydınlanmak istediğim nadir insanlar var hayatımda! ve...

Bu sabah yatağımdan kalktım, yüzümü yıkadıktan sonra 15 dakika kadar self-practice ( kendi kendisine yoga yapma) ihtiyacı içerisinde yattım yattım kalktım. 1 haftadır egzersiz yapmamak artık ne kadar büyük bir eksiklik haline geldi hayatımda anlatamam sanırım. Kendime tekrardan egzersiz disiplinini sağlamış olmaktan dolayı mutluyum ancak işler biriktiğinde, gidip de bu...

Fark ettim ki son zamanlarda hep Erin’in değiştiğini, 2 yaşında yaşamadıklarımızı şimdi yaşamaya başladığımızı yazıp duruyorum. Son 1 haftada fark ettim ki bir şeyle barışmam gerekiyor ” ERİN OKULA GİTMEYİ SEVMİYOR”, yoksa kimse bir yerden “kusarak” ağlama ile çıkmaz dışarı! – anne ben büyüyünce okula gidicem ama diyor.. Ben ki...