suskun değilim
her zaman olduğu gibi vakit bulamıyorum.. yoksa kelimelerim bitmedi elbet.. ve hayır asla söylenmiyorum…bu yoğunluk yorguluğu getirse de tadından geçilmiyor!! yolda yürürken kendimi kelimelerle boğuşurken ya da bir işi yaparken cümlelerle savaşırken bulursam anlıyorum ki : vakit tamam! yazmalıyım. Nitekim biraz önce herşeyi bir kenara koydum ve evime, yuvama, sığınağıma...