Bu sabah uyandığımda bloguma yazmak istediğim oğlumun dün yuvada diktiği elbise ile ilgili heyecanlarımdı aslında. Düzenli  olarak yuvaya başladığından beri sanırım ben de biraz düzene girdim. Sabah güne erken başlayıp, oğlumu ve koca kişisini uğurladıktan sonra evi toparlayıp, kahvemi koyup, kahve kokusuyla kahvaltımı ettikten sonra çalışmaya başlıyorum. Evden çalışmak hoşuma...

bebenize su içirmek için.. Efenim İngilizlerin bir adeti varmış: 16. yüzyıl başlarında İngiliz asillerinin servis takımları ve bardakları hastalıklardan korunmak amacı ile gümüşten yapılırdı. Zenginler, yeni doğan çocuklarına emmesi için gümüş kaşık verirlerdi. Böylece çocuk hastalıklara karşı korunmuş olurdu.  Ağzında gümüş kaşıkla doğmak deyimi de burdan geliyor… Bu deyim, zengin...

Günlerdir kutluyorum sanki doğumgünümü 🙂 Yıllardır böyle olmuştur aslında: yılbaşının ertesi doğum günü kutlamaları 40 gün 40 gece kutluyormuş havası yaratır. Hatta küçükken içerlediğim bir durumdu : ” bu yılbaşı hediyen doğum gününe de say” !!! Hep doğum günüme saydım 🙂 Ben öyle büyük hediyelerin kadını değilim hatta sevmem de.....

oldum sana 34! Koskoca 34 sene bitti. Esas parti seneye..yolun “üçte biri!” 😀 Güne minik bir kız çocuğunun çığlığı ile başladım. Bundan 34 sene önce yine bir salı günü benim attığım çığlık gibi! Annemin bana baktığı gibi annesinin ona bakışını gördüm, belgeledim, hissettim..anne olarak başka bir kalple.. Doğum günlerini önemsemeyi...

Bu sene  “wish list” yapmayayım dedim ama Fecir arkadaşım fişekledi beni dürten “yaz yaz yaz” diyen sesi! Bir de bugün facebook durumlarında okuduğum bir cümle ! Önce onunla başlayalım: ** “yeni yıldan tek beklentim,merkürün geri gitmemesi ! ” ~ alıntı : B.Gönül ** yeni bir yer istiyorum, kendime ait, sabah...