10 günlük bayram tatilini haftasonu ile birleştirip bitirmek üzereyiz. Bu kadar uzun bir süreyi İstanbulda geçirdik, ofisi toparladık, temizledik, bol bol atılacak atıp ferahladık, sonra hatta bayramın birinci günü olmasını dert etmeyip ev temizliğine giriştim derken bayramın ikinci günü ne temizlik ne yemek yapma aktivitesi kalmayınca, hava o kadar güzel...

Bir atlıkarınca görmek, günün tüm yorgunluğunu alır yüreklerden; en suratsız, en karamsar insanı bile güldürür. İstanbul akşamında ışıldayan atlıkarınca, gece gezmesine gitmek için hazırlanan bir kadının kulağına taktığı küpe gibidir; o denli zarif, o denli ışıl ışıl… Atlıkarıncanın İstanbul’da boy gösterdiği ilk günlerde adı ‘atlı karaca’ydı. Bunun nedeni, bir at...

Ve bugün 26 ağustos 2008 ( hayır değil ama ben yazana kadar iki gün geçti..diyelim bugün o gün) evde olsam bir de düğün fotoğrafı patlatırdım ama yokum işte..yanımda da taşımayalı uzun zaman olmuş..yanımda derken cüzdanımda değil,artık bilgisayar taşıyoruz ya yanımızda..bilgisayarımda taşımayalı diyelim.. “evlilik aşkı öldürüyor güzelim” şarkısına inat turuncu mavi...

Haftasonu ne kadar güzel olan hava şimdi yine kudurdu..gelibolu delidolu deyimi kendini gösterdi. Bugün buralarda durulmayınca akşam üzeri buradaki arkadaşım (evet evet bu sefer arkadaşım var 🙂 hemde benle yaşıt!!:) ) ve Erin’in arkadaşı oğlu ile Geliboluya indik. Pazara gittik.Pazarda Berna’nın götürdüğü tezgahtan harika t-shirt aldım Erin’e ama akşamüzerine kaldığımız...